Önceden filmini seyrettiğim bir kitap olduğunu belirteyim. Ben genellikle kitapların işleniş, insanı içine alış ve daha ayrıntılı betimlemelerle kendi dünyasına çekmesini filmlere nazaran daha başarılı bulurum. Tabi bunun istisnaları da var elbette ama bu kitap istisnalardan biri değil kesinlikle 9 oskar ödülü alan filminden daha başarılı ve kapsayıcı.
İngiliz Hasta İkinci Dünya Savaşı'nın sonlarında Toskana'da rastlantı sonucu yaşamları iç içe geçen dört insanın sıradışı öykülerini anlatıyor. Her biri, savaşın yükünü omuzlarında taşıyan, izlerini beynine kazımış dört insan. Uçağının düşmesi sonucu yanarak tanınmaz hale gelen ve belleğini yitiren bir adam, kendini kimliği belirsiz bu adamın tedavisine adayan Kanadalı bir hemşire, savaş sırasında casusluk yaparken yakalanıp başparmaklarını kaybeden eski bir İtalyan hırsız ve her an ölümle burun buruna ve bu yükle korkusuzca yaşayan bomba imha uzmanı bir Sih asker. Tüm bu karakterler arasında, onları da biraz uzaktan izler gibi gezinen, bu dört karakteri belkide unuttukları bir geçmişe sürükleyen, İngiliz hastanın gerçek kimliğine götüren bir kadın...
Kitabı okurken bir puzzle’ın parçalarını birleştirme zevkini tadıyorsunuz.
"Sevgilim! sevgilim!, Seni bekliyorum. Karanlıkta bir gün ne kadar sürer yada bir hafta? Ateş çoktan söndü ve çok üşüyorum.kendimi dışarı sürükleyebildim ama güneş vücudumu kavurdu.Korkuyorum; tüm ateşi bu sözleri yazmak için harcadım.Ölüyoruz ölüyoruz; İçimiz aşkın zenginliği ve tadıyla dopdolu ölüyoruz.Bedenlerimiz nehirlerde yüzer gibi.Korkular, içinde saklandığımız bu perişan mağara gibi.Tüm istediğim gün ışığına çıkmak; seninle gerçek bir ülkedeyiz.haritaların ve güçlü adamların isminin olmadığı.Biliyorum. geliceksin ve beni dışarı, o rüzgarlı yere taşıcaksın.Tüm istediğim bu.Seninle orada arkadaşlarımızla öylece yürümek.Sınırları olmaksızın bir dünya.Işık çoktan söndü sevgilim ve ben karanlıkta yazıyorum.Çok üşüyorum."
