Dostu yalan söylerse inanmaz insan
Dostu vazgeçmişse inanmaz
Arkasından iş cevirmisse görse inanmaz
Gözlerini kapatır kabullenmez
Bu zalim dünyada herkes kötü olabilir
Ama dostu kötülük yapmaz, yapamaz
Çünkü inanmıştır bağlanmıştır Sıkısıkıya Herşeyi dostuna emanettir
Kahkahaları gözyaşları geçmişi geleceği
Bunlardan vazgeçmek zor gelir aslında
Dostunu gönderirken
Çantasına
Kendinden en değerli parçaları koymuştur
Geri alamayacağı
Bir insanın gidişi degildir sadece
dostun gidişi
Geçmişin mutlu günlerin gelecekteki hayallerin gidisidir
Ve malesef onu hicbir zaman yalnız
Bırakmayacak anahtar olan güvenin gidişidir.
O yüzden uğurlarken birsürü acabayla boğuşur
Her acaba indirir sırtını yere bu yiğit pehlivanin
Dostu hiçbişey yapmaz izler uzaktan
Gitmek için can atıyormuşcasına
Bizim pehlivan görünce bunu
Kalkar, doğrulur
El sallar dostunun sırtındaki
Çantaya koyduklarına... Sefe Demirel
2 mart 23:33