Çocuklar ise köyün dilediği yerinde oynar, çığlıkları bulutlara değerdi. Birisi de çıkıp, “ Azıcık susun” demezdi. Çünkü yeryüzü sadece yetişkinlerin himayesinde değildi. Çocuklar da tavanından yerine kadar sahibiydi doğanın.
Sayfa 61 - Cezve çocuk, 1. BaskıKitabı okudu
··
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.