Bu 11. Ayfer Tunç kitabı olmuş. Geriye birkaç tane kaldı. Daha önce okuduğum kısa öykülerine pek ısınamamış ki, bunda benim kısa öyküleri pek sevmeyen bir okur olmam etkiliydi, ancak romanlarına tek kelime ile hayran kalmıştım.
Memleket Hikayeleri, benim adıma riskli bir kitaptı. Çünkü vaat ettiği şey yine kısa öykülerdi. Ancak hiç olumsuz olmadı. Bilakis çok beğendim kitabı, çok benimsedim.
Memleket Hikayeleri, klasik bir öykü kitabı değil zaten. İlk başlarda Ayfer Tunç’un memleket, taşra, gurbet, millet kavramları üzerine denemelerini okuyorsunuz. Gayet başarılı yazılardı bunlar. Sonra birkaç fotoğraf üzerinden şahane bir taşra hikayesi var. Ardından ise çoğu yaşanmışlık hissi veren ve yine çoğu Adapazarı merkezli memleket hikayeleri…
Tunç’un kalemi çok kuvvetli, oldukça yetenekli bir anlatıcı. İki gün içerisinde, büyük bir beğeni ile tamamladım bu kitabını. Elbette tavsiye ederim…