Stefan Zweig bu kez 12 yaşındaki bir çocuğun (Edgar) psikolojik analizini ele almış.. Kendine sevecen ve etkili şekilde yaklaşan Baron’un amacının sadece annesine yaklaşmak olduğunu anlamasıyla değişen duyguları, aldatılma hissi, düşünceleri kelimelere dökülmüş kitapta.
Çocuğun sevgiden nefrete dönüşen duygularının ortaya çıkardığı düşünceler, planlar, gördüklerini yorumlaması, boşlukları doldurması ve en önemlisi de o hepimizin bildiği “çocuk” tan çok daha fazlası olduğunu göstermesine tanık oluyoruz Zweig amcayla :))
Yazarın “Korku” kitabıyla benzerlikleri var, okuyanlar bilir :)) O kitaptaki gibi bu kitapta da kadının korku duygusu işlenmiş.. ikisinde de yasak ilişkinin, yakınlaşmanın verdiği bir korku mevcut. Ama bu kitabında durum çok daha farklı. Burada ana karakter çocuk, annenim korkusuna yoğun şekilde yer verilmiyor. Çocuğun, annesi ve Baron’u duygu olarak baskı altında bırakması, onları germesi akıllıca olduğu kadar etkileyici de..
Ve bir kere daha unutmayalım: “Çocuk, sadece çocuk değildir.” Okuyun efendim, okuyun.
