Gönderi

Usta Paydosss !
Murat Usta döşeğe serildi yerinden kalkamaz oldu.Kimi kimsesi yoktu.Eski çırakları olan günün ünlü yapı ustaları onu yalnız bırakmıyorlardı.Oysa koca Murat Usta ölemiyordu.Hiç durmadan sayıklıyordu : - Taş getir ! Tuğla ver ! Harç koy !... Taş getir ! Tuğla ver ! Harç koy !... Üç gün , beş gün , on gün , onbeş gün geçti ; Murat Usta ölmedi , durmadan sayıklıyordu : -Taş getir ! Tuğla ver ! Harç koy !... Yanındkilerden biri , - Bitürlü can veremiyor , ölemiyor zavallı..dedi. Uzaktan gelen usta , - Böyle sayıkladıkça hiç ölmez...dedi. Yerinden doğrulup , gözleri yaş içinde , koca Murat Usta'nın kulağına eğildi. -Taş getir, tuğla ver , harç koy ! Gözleri yaşlı genç usta , koca Murat Usta'nın kulağına seslendi : -Usta,Koca Murat Ustaaa, paydoooos!..
Sayfa 167Kitabı okudu
··
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.