Hayata nerden baktığımız ile ilgilidir. Yukarıdan mı? Aşağıdan mı? Güray Süngü kitabında ne güzelde yazmış. Yaşadıklarımızdan ne çıkaracağız Yerin dibini mi göreceğiz yoksa gökyüzünü mü? Hangisini görmek istersin sevgili okur. Aşağıdaki bölümü çok sevdim ve sizlerlede paylaşmak istedim. Hayata nerden bakıyoruz? Birde İbrahim’in sesinden dinleyelim: Sen aşağıdaysan, yukarıdan aşağıya bakarsan kuledir, aşağıdan yukarıya bakarsan kuyu. Bitirdi: Yani: Düştüysen kuyudur. Çıktıysan kule. Ama aslında çıkacaksan kuyudur. Düşeceksen kule. Ama düşeceksen kuledir de. Çıkacaksan kuyudur da. Ama çıkamıyorsan kuyudur da, kuledir de, düştüğün kuyudur da, kuledir de. Kuleden düşersen, ölürsün. Kuyuya düşersen dirilirsin. Kuleye çıkarsan ölürsün. Kuyudan çıkarsan dirilirsin. Kuyuda da olan sensin kulede de olan sensin ama söyle bakalım, kuyuda mısın, kulede misin? Olmadı, anlamadım, dedi. Anlamadığı mı anladım ama bu işe yaramadı da. Hem öyle dedin hem böyle dedin bir dediğini ikinci de inkar ettin. İki ucu var bu işin bunu sana ne söyletiyor, dedi, dede. İbrahim düşündü. Düşündüğüme göre aklım söyletiyor dedi. Aklım söyletiyor, dedi dedeye. Aklın daha bilemedik evladım, dedi dede, kuyu mudur, kule midir gözünün önündeki. Nasıl söyletecek sana, Kuyuda mısın, kulede misin? Kalbin söyletsin dedi. Akıl bakar, bini görür. Kalp bakar bir der. Şimdi söyle kuyuda mısın, Kulede misin? Çıkacak mısın? Düşecek misin? İbrahim’ in gözleri doldu, kalbi taşar gibi oldu, cevap verdi: Düşmeyeceğim kuleden, çıkacağım kuyudan dedi dedeye. O halde? dedi dede. Kuyudayım, dedi dedeye İbrahim. Kalbin neyi seçtiyse oradadın evladım, dedi dede. Kendini kulede görürsen, düşersin. Kendini kuyuda bilirsen, çıkarsın. Hadi git şimdi. Kuyunun üstünde gök göründü. Allah sana kuvvet versin. Her bir güzellikte dibten oluşmaz mı? Kalbin dibi, toprağın dibi gibi Tırtılda koza örer aslında hayatının zindanını örmeye başlıyordur. Hayatımızda bize zindan gibi gelir. Hepbir sınırlar çizeriz, kendimize. Ama aslında öyle değildir. Çok sıkılıyoruzdur, bunalıyoruzdur, ama nereye ulaşacağımızı bilmiyoruzdur. Kendimize rehber edinememişizdir. Sanki bir hedefimiz, bir davamız yoktur. O yüzden kendimize doğru soruları bularak, sormalıyız. Kendimizi aramalıyız Aristo gibi toprakta, havada, ateşte, suda... O yüzden Hz. Yusuf aleyhisselam gibi kuyunun dibini görmeliyiz

İbrahim’in Kaybettiğini BulmasıdırGüray Süngü · İz Yayınları · 2020492 okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Funda Aydın