Birisinden bahsedeceğim size.
İsmi Güzellikler Ülkesi..
Bakmayın ülke dediğime, ucu bucağı yok aslında güzelliklerinin..
Ne çok sevmişim Onu bir bilseniz,
Gözümden sakınmış,
Kendimden bile saklamışım..
Hep O görsün diye dolaşmışım sokaklarında meğer,
O duysun diye söylemişim aşk şarkılarını,
O gülsün diyeymiş palyaço ruhum..
Bir bakışından medet ummuşum,
Bir dokunuşuna umut bağlamışım.
Günün birinde çekip gitti..
O gitmedi aslında,
Ben terketmişim Güzellikler Ülkesini,
Yıllar önce, ama bilmeden..
Pişman olmuş bir sessizlik kapladı her yeri,
Yıldızsız bir geceye döndü duygular,
Öyle zifiri, öyle sessiz.
Ne bir kuş cıvıltısı, ne bir dalga sesi..
Yasını tutuyordu ruhumdaki herkes,
Hüzünlü ve ağlamaklıydı her şey..
Onunla güzellerdi çünkü, biliyorlardı.
Gidişi ile öğrendim çok şeyi..
İçinde yaşadığın acıların sızısı,
Bağıra bağıra çektiğin acılardan ne çokmuş meğer.
Bunu öğrendim.
Ve;
Dilinden dökülenlerin esiri olan insanın,
söyleyemediklerine mahkum olabileceğini de..
Olsun, hayalinden bile mahrum geçecek bir ömürden,
Aşkına mahkum bir hayatı yeğledim..
YEDİGEY