Sabahattin Ali'nin okuduğum her eserinde hissettiğim bir duygu var. Bu duyguyu tanımlamam ne kadar zor olsa da biraz anlatmaya çalışacağım. Onun okuduğum her eserinde silik olarak elinde sigarası ile bana bakarken görüyorum. Sanki yorumumu bekliyor gibi. Sanki içinde tamamlayamadığı bir şeylerin acısı var gibi. Bu acıyı söylemek istese de yaptığı
