Gönderi
İnsan, doğar, büyür ve ölür. Bizi büyüten de öldüren de zamandır. Büyüklerimizin tabiriyle; iki ezan arasıdır bu zaman dilimi.
Mühim olan iki ezan arasında, neleri yaşatabildiğindir. Fani ile bakinin farkını ayırabilmektir. Umutla uyumaktır. Güneşle umudu yeniden doğurmaktır. İki ezan arasında, inancını yitirmemektir; çiçeğe, böceğe, doğaya inancını yitirmemek. Köyünü, özünü unutmamaktır mühim olan. Hatırlamak, hatırlanmaktır birazda. Mühim olan birbirinde bir hatıranın kalmasıdır. Hatıraya sahip çıkmaktır. Kitaplara dost olabilmektir. Sükutun ve hududun ehemmiyetinin yitirilmemesidir. Yürümektir. Yol ne kadar götürürse o kadar yürümek, dönüp yine kendine gelmektir...Tanımaktır...Bir meşe ağacının altında söz verebilmek ve verilen söze inanmaktır. Vefa giysisini giyebilmektir mühim olan.
Mühim olan her şey, yaşamaktır. Ve insan, yaşamının anlamını bulduğunda; bir yazı, bir ağaç, bi ses kaydı yahut bir güzellik bıraktığında buraya, gülümsediğinde dahası gülümsetebildiğinde gerçekten yaşamış olur. Yaşamın onu yaşamasına izin vermeden..
Tahir Sami Bey, yaşayabilmiş. İstanbul doğurmuş onu ama köyü bilmiş Sami Bey, sahafları bilmiş, dost meclislerini bilmiş, eskiyi, değeri, bilmiş. Bir arşiv odasında kendini bilmiş. Vaktinden önce yaşlanmış, ama ne önemi var tutkusunu bulmuşken Tahir Sami Bey?
Tahir Sami Bey’j yaşatan, yaşayan tutku “köy”dür... Surlarla çevrili bir şehirde, sayfalarla, satırlarla kurduğu dünyasında köyü yaşamış, köylüyle yaşamıştır. Emek vermiştir Tahir Sami Bey. Ömrünü köye vermiştir. Raflar dolusu kitap toplamış. Sıra sıra gazeteler dizmiştir duvar dibine. Biraz daha anlayabilmek, biraz daha anlatabilmek için köyü. Evinden, ablalarından hatta bir koltuğa iki karpuz sığmaz, bir gönülde iki sevda olmaz diye diye sevgiliden vazgeçmiş, köye, kitaplarına yani kendine sarılmıştır Tahir Sami Bey...
“Pervane yanacağını bile bile mumun
alevine atar kendini. Evet yanar, ama ne zevk ile. Tek nüsha bir yazma divana sahip olduğunuz zaman bu zevki tadacaksınız.” (75)
Pervane yanacağını bile bile gitmiştir aleve, Sami Bey maneviyatını bulmak için yazmıştır. Bunca birikim boşa gider mi zaten hiç, sevgili insan kardeşim? Gitmez... Tahir Sami Bey yazmış, yazmış en sonunda bir de dergi çıkarmıştır; “Köyüm”. Alıcısı yediyi geçmese de bir dergisi vardır işte. Yanmanın zevkini tatmıştır...Yanmış, küllerinde yeniden doğurmuştur kendini. Her seferinde daha tok, her seferinde daha bağlı, her seferinde daha kendi olarak doğmuştur. Tahir Sami Bey, küllerinden baharı doğurmuştur her seferinde.
Sevgili İnsan Kardeşim, sorarım şimdi sana; Tahir Sami Bey gibi yaşamın seni yaşamasına izin vermeden yaşamak istemez misin? Önüne Tahir Sami Bey’i rehber alarak, tutkunu, yaşamını bulmak, bu yolculuğa çıkmak istemez misin? Aç sayfaları... Kulak ver Tahir Sami Bey’e...Hadi, insan kardeşim, bul özünü...
·
31 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.