Deli gömleği üstünde bir sanatçı. Kapatılmış bir hücreye. Camille ile en son ne zaman karşılaştım ben? iki dünya savaşının sıkıştığı bir dönemde miydi yoksa barış çağı sanılan soğuk savaş döneminde mi? Ruhun yok olduğu şu 21. yüzyılda mı? Aklını kaçıranların arasında o destanlar okumak istiyor ve destanlara şekil vermek. Yaşama sokmak istiyor imgeleri. En sert materyalleri işleyip yüreklere incelik katmak istiyor. Ateşi seyrediyor orada. Canından taşıdığı özü akıyor sanatçının ellerine ve sonra yepyeni formlarda karşımıza çıkıyor asaletle. Döneminin erkek mesleği dayatmasına kafa tutuyor. 'Bir kadın olarak buradayım işte' diyor. Çıplaktı o, dizlerinin üstüne çökmüş ellerini uzatmış yardım isterken. Tüm o giysilerin içine saklanan aşağılık benliklere karşı cephe alacak kadar cesur. Çıplaklığı işliyor eserlerinde. Üstümize giydiğimiz kat kat kıyafetlerden utandırıyor bizi. Maskelerimizi düşürüyor. sert, haşin, dolaysız ve acı dolu bakışlarında. Gözlerim Camille nin çamurlu ellerine takılıyor. Onun ise yapacakları o kadar çok ki.. İmgeler yaşam buluyor ellerinde. Uykusuz aç çıplak ve üşürken o. Kimsenin onu anlamadığı bir çağda eserlerini taşıyor gelecek yüzyıla. aşkı işliyor. Aşkı anlamayanlara, ruhunu yaşarken gömenlere acı acı bakıyor. Maskeli bir baloda sergilediği sanatı tüm kıyafetlerin gölgesinde kalıyor. Asıl olan şu tüm kıyafetler gölgede kalıyor. Ama kimse üzerinde durmuyor. Hemen hemen tüm sanatçıların yaşadığı, döneminde anlaşılmama durumu onun da kurtulamadığı bir yazgı oluyor. acımasız ve sert bir şekilde güm!! yere düşüyor sanatçı. Akıl hastanesinde otuz yıl sanatından ayrı kalarak ama her gün umut ederek.. Bir kadın geçiyor geçmiş yüzyıldan günümüze kalan eserlerinde bize uzanan elleriyle şekil verdiği eserlerinde. O yaşıyor. Camille Clauder.. iyi okumalar youtu.be/LrWR6BN6qBo youtu.be/0KdpaQVkGjQ

Camille ClaudelAnne Delbée · Everest Yayınları · 200293 okunma

··

94 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aimée