Bir anayasa hocasının, 25 yıl evvel dil eğitimi için gittiği Londra'daki garsonluk macerasından günümüz Türkiye'sine uzanan insani, siyasal ve biraz da oryantalist bir kitap.
*Otobiyografik olması yönüyle ilgimi çekti. Özellikle Ünsal Ünlü sayesinde keşfetmiş olmam kitabın başka bir cazibe noktası oldu.
*25 yıl evvel bir "bilinmez" olan yurtdışı dil eğitimi için birkaç büyük badire atlattıktan sonra garson olarak giden, döndüktan sonra "yabancı dil öğrenen fakir ama gururlu asistan" unvanını taşıyıp da akademisyen olmuş bir insanın otobiyografisi olması da üçüncü etken.
*Kitabın oryantalizmi realizmle başarılı şekilde örtüşüyor. Aralarda, olması gereken ülke yönetim şekline dair incelikleri şuradan alıyoruz: Bir müşterinin yemek için gittiği restoranda garsona davranış şekli.
Bu açık sembolizm, "önemsemediğimiz" o garsonlara davranışlarımızın dünya görüşümüzden, dinimizden ve tabii ki egomuzdan beslendiğini; bazen bizi canavarlaştırdığını, bazen de melekleştirdiğini gösteriyor.
*Kitap, bir internet gazetesi için yazılmış yazılardan derlenen "çitlembik" bir anlatı olmuş. Etkileyiciliğini, şikayetlendiğimiz ama değiştirmekten imtina ettiğimiz kavramlarla sağlıyor.
Velhasıl-ı kelam; her kim olursa olsun, bir hatır sormakla eksilmiyoruz. Yurtdışına gidenleri de gitmeyenleri de eleştirmek yerine anlamaya çalışın. Ayrıca ülkede değişmesi gereken "tonlarca" şey var ve bunların başında neyin geldiğini pek çoğumuz biliyoruz.
Okuru bol olsun :)
