Item: The Smallest Part
Rating: 1 puan verdi
Author: allthebrightstories

allthebrightstories

@allthebrightstories·

01 Nis 2019

325 syf.

· Kitabı okudu

1/10 puan verdi

17 günde okudu

Bu kâbus bize geliyormuş bu ay, dedim birkaç kişiyi olsun kurtarayım. media.giphy.com/media/ZebTmyvw8... Mart ayımı katleden kitabın, çöpün, pisliğin yorumuyla herkese merhabalar. Sırf nefretimi rahatça kusabilmek için en sevdiğim çalma listemi açtım, kahve yaptım ve bilgisayarımı kucakladım. Yorum epeyce nefret içeriyor olacak, üzgünüm ama kitabı sevip bundan rahatsız olacaksanız lütfen okumayın. Nereden başlasam? Öncelikle şunu söyleyeyim: Amy Harmon'ı cidden çok severim, yıllardır yeni bir kitabı daha güzel dilimizle buluşsun diye umutla bekliyordum ve sonra dedim ki yahu niye bekliyorum? Okuyayım da az mutlu olayım, yüzüm gülsün, günüm aydınlansın. Amy'nin tarzını, basit kurguları psikolojik tahlillerle derinleştirmesini seviyorum. Yazdığı karakterlere deliler gibi vurulmuyor, onları bir hayli eleştiriyor ama çok iyi anlayabildiğim için okurken inanılmaz zevk alıyordum. Açıkçası bu kitaptan da böyle bir şey bekliyordum. Kitap hakkında arkadaşımla konuşurken fark ettim, daha doğrusu o söyledi bunu, ben bir kitabı okumaya başlarken sevme niyetiyle bunu yapıyorum, sanılanın aksine. Beklenti değil, tamamen umutla okuyorum. Beni derinden etkileyecek bir şeyler bulma umudu. Hele de sevdiğim bir yazar söz konusuysa. Ama bu kez fena halde yanıldım. Kitabın esas konusu prologta veriliyor. Cidden. Yani ne okuyacağımızı, nasıl ilerleyeceğini adımız gibi biliyoruz. Ama ben şey düşündüm: Amy bunu kesin çok güzel bir şekilde yazmıştır. Başkası yazsa kitabı yakarım belki de ama o hakkını vermiştir. Abi Bir Başka Mavi'yi yazan kadın bu, sakin. Konumuz şöyle: <spoiler>Noah, Mercedes ve Cora isimli üç süzme arkadaş var. Mer ve Noah 8 yaşından beri bir aradalar, Cora da onların yaşadığı yere tanışınca üç oluyorlar. İçlerinde tek normal hayatı olan Mer, o da onun durumunda olan çoğu Amerikalı gibi hafif bir etnik aşağılık kompleksi içinde. Kendini yeterli görmeme, başkalarını üstün tutma, kendini sürekli bir feda etmeler falan. Sanırsınız azize. -.- Noah evsiz bir kadının, tanımadığı evsiz bir adamdan olan çocuğu. Babası hakkında hiçbir şey bilmiyor, annesi ciddi psikolojik sorunları olan birisi ve Noah'ya hiçbir faydası yok. Noah ise nasıl olduğunu bilmediğimiz bir altın çocuk. Bir iyilik timsali. O da aziz. Cora'nın annesi bir parça normal fakat babası bir savaş gazisi ve ciddi bir depresyon ve travmadan muzdarip hatta intihar ediyor, bu da Cora'yı her daim yaralamış ve iz bırakmış falan filan. Zavallı Cora. Cora arkadaşlarının aksine iyi görünümlü, kıskanç ve bencil birisi. Mer'i kıskanıyor, kız ne istese elinden alıyor ya da Mer'i kim istese baştan çıkarıyor falan. Mer ve Noah bunların gayet farkında ama kendi kafalarının içinde yaşadıkları ütopya sebebiyle hep hoş görüyorlar. İkisi de Cora'nın gönüllü kuklası çünkü onlar arkadaş, tamam mı? Daima birbirlerini kollarlar. media.giphy.com/media/jhWcFauCm... Mer ve Noah birbirlerinden hoşlanıyor. Ama onlar birbirlerine açılamadan Mer, Cora da Noah'dan hoşlanıyor diye duygularını içine gömüyor. Onun duygularını içine gömdüğünü gören aziz Noah da aslında Cora da olurmuş ya diyerek hemen sevda oklarını diğer kankisine çeviriyor. İkisi evlenip mutlu mesut yaşıyor. Bir ütopyada tabii. Ve Yıllar sonra Cora zıkkımı ölüyor, kirli sırları su yüzüne çıkıyor. Vay kocasını aldatıyormuş da vay aslında Mer'in de Noah'yı sevdiğini biliyormuş ama Noah olmadan olmazmış da, vay çocuk başkasındanmış da bir dolu pislik. Bu kısımlarda karakterler bir kendine gelir falan sanıyorsun ama ikisi de aman bildiklerimi arkadaşıma söylemeyeyim de Cora'dan soğumasın modunda. Neyse. Sonunda aptal, korkak ve yalancı olduklarını fark edip mutlu mesut yaşıyorlar. Ay ne tatlı.</spoiler> Bu kitaptan ciddi anlamda nefret ettim. Sırf bitirip şu yorumu yazmak için de okumuş olabilirim. Acılar çekerek, birkaç sayfa okuyup komik videolar izleyerek yahut bu ayın tek favorisi olan kiss quotient okuyarak bitirecek gücü ancak bulabildim. Sinir krizleri falan geçirdim. Peki neden? 1. Cora berbat bir karakter ve asla diğerleri bunu kabul etmiyor. Evet insanların hayatı zor olabilir, psikolojik sorunları olabilir, bu yüzden yanlış şeyler yapabilir, eyvallah ama bu kadının ya hasta olduğunu ya da mikrop olduğunu kabul etmemeleri benim için ciddi bir rahatsızlık sebebi. Üzgünüm, ben kendi inşa ettiğim bir ütopyada yaşamıyorum. Bir insan birilerinin canını bilerek yakıyor, hayatlarına zarar veriyor ve 22 yıl buna devam ediyorsa o insan kötüdür ve en azından pişman olmalı, özür dilemelidir. Diğerleri de onu uyarmalı, tepki göstermelidir. Aksi halde herkes canının istediğini yapar. 2. Noah asla gözümde anlatılan aziz değil. Ayran budalası. Seviyesiz. Mide bulandırıcı. Senin kalbine tüküreyim. Korkak, ezik herif. 3. Mercedes anlatılan azize kadın mı benim için? Asla. İçlerinde belki en masumu olabilir. Kimseyi kırmayayım, ama tadımız kaçmasın Ali Rıza Bey diye diye 30 yıl boyunca kendini bastırmış biri. Asla hayır demiyor, asla istediği şeyleri yapmıyor, asla kendine değer vermiyor. Ondan da nefret ettim. Neden? Çünkü kitapta akıllı, güçlü, karakterli biri olarak anlatılan bu kadın kendini defalarca ayaklar altına aldı. O kadar tiksindim ki yaptıklarından. İnsan kendini ancak bu kadar sevip sayamaz dedim. Kitapta bir duş sahnesi var, orada benim için kitap bitmiştir zaten. Sobaya atsan geri tükürür bu kitabı. Kitabın paranormal kısmına bir şey demiyorum. Nasıl karakterler kendi inşa ettiği ütopyada yaşıyorsa, kurgu da öyle. İnanın nefret etme sebebim ne kurgu ne dil ne o korkunç klişenin işlenmesi ne de başka bir şey. Sırf karakterler yüzünden bu kitaptan NEFRET ETTİM. Amy Harmon'a asla yakıştıramadım bu kitabı. Hâlâ onun yazdığına inanmıyorum kalben. Bir arkadaşım her yazarın kötü bir kitabı olur diyerek beni avutmaya çalıştı, ben de bu masala inanmaya çalışıyorum ama ciddi anlamda sevdiğim bir yazarın, hele de saygı duyduğum bir kadının o duş sahnesini yazması ağır geldi bana. Allah aşkına şu kadın karakterler kendine saygı duysun. Berbat şeyler yapsınlar, ona da bir şey demiyorum. Tek istediğim bunu istedikleri için yapsınlar. Aptal oldukları, fedakarlık yapmak istedikleri, kendilerini sevemedikleri için değil. Asla ama asla tavsiye etmiyorum. Kendinize niye bu işkenceyi yapasınız ki? Okumayın ya, ciddiyim. Bunu belki ilk kez bir yorumda söylüyorumdur, bu kitabı okumayın bence. Tabii tercih sizin. Benden bu kadar. media.giphy.com/media/146TnEmBO...