Ben esasında tam bir Mustafa Kutlu hayranıyım. Kendisini Hesap Günü öyküsüyle tanıdım. O günden sonra da öykülerine meftun oldum diyebilirim. Anlatımı, kendine has üslubû, her bir olaydan ya da durumdan bir öykü çıkarabilme yetisine hayranım. Müthiş bir özellik olsa gerek, biz faniler için. Her öyküsünde görünür anlamla birlikte bir de derin bir anlam işler bana göre. Katman katmandır sanki. Herkes kendi olgunluğuna, doymuş ya da doyamamış ruhuna, düşünce yapısına göre bir anlam çıkarır. Sanki bir derece çizelgesinde kendi yerini bulmak gibi.
Bu kitabı ise bir deneme. İlk kez bir deneme kitabını okudum. Kısa olduğu için başladığım gün bitirebildim. Her yazıdan önce bir fotoğraf var ve bu fotoğraf genellikle içerikle bağlantılı. Bazı fotoğraflar cidden çok iyi -fotoğraf çekmeyi çok seven biri olarak kıskanmadım değil- ve şöyle bir derince bakmamızı istiyor.
Mustafa Kutlu'nun anlatımını ve öykü tarzını çok sevdiğimden midir bilmem, her bir denemeyi öyküleştirse nasıl da güzel olurdu demeden duramadım. Çünkü her bir yazı, yazarın günlük hayatta gördüğü bir şeylerden, yaşadığı olaylardan, okuduğu şeylerden ve düşünce tarzından şekillenmiş. İlk yazılar özellikle savaş, mülteci ya da göçmen açısından düşünüldüğünde çok tesir bırakacak yazılar, kısa olmalarına rağmen. Çünkü birkaç yerde bunu gerçeklerle veya ayetlerle desteklemesi ya da bağdaştırması doğruluk payını artırmış.
Kısacası ara kitap ya da farklı türde okunacak ikinci bir kitap olarak oldukça zevk alarak okunabilir.
Kendisine ait farklı deneme kitabı okuyanların öneride bulunması da beni ayrıca mutlu edecektir.
