“Sınırlarla, çitlerle, yasaklarla kuşatılmış ve bölünmüş zavallı gezegenimiz dondurucu uzay boşluğunda, yıldızların sivri uçlarına doğru döne döne uluyordu- ve üzerinde birinin bir başkasını gözetim altında tutmadığı bir karış yer yoktu.” . Annesi çalışma kampına götürülen bir çocuk ne hisseder? Hangi yaraları taşır ruhunda? Hiç etkilenmez ve yoluna devam eder diyebiliyor musunuz? Yoksa, nihayetinde bir iz kalacağına inananlardan mısınız? Yazarımız işte o çocuk. Ve Ruslan, o çocuğun kalbi. . Şiddete batırılmış, adına Görev denen kaçakları yakalamayı secde; sahibini Tanrı olarak gören bir köpek Ruslan. Çevik, akıllı ve en önemlisi sadık. Çünkü biliyor,aksi durumda bugün tellerin arkasına kaçmaya yeltenen mahkumlara ne yapılıyorsa; ona da aynısı yapılacak. Yalnız da değil, daha nice köpek var.. Ondan daha hırslısı. Ondan daha zekisi. Ondan daha hızlısı. Ama Ruslan kaçmıyor. Ruslan ihanet etmiyor. Ta ki tellerin ardına koyulduğu güne kadar. Vakti doluyor. . Georgi Vladimov, bize bir köpeğin gözlerini veriyor. O gözlerle, Gulag bölmelerinde adımlar atıyoruz. Acımasızlığı, geri dönüşsüzlüğü, adaletsizlik ve riyakarlığı görüyoruz. Başka bir köpekte değil; insan’da. . Kitabın her detayını derinden duyumsamak mümkün. Özellikle iki noktasında sarsıldım. Kapatılan kampın salıverilen köpeklerinin, gidecek ve bildikleri başka yeri olmadığı için Görev yerlerine geri dönmeleri. Bir diğeri ise son cümlesi. Son cümle okunduğu an; Ruslan’ı göreceksiniz önünüzde. İri ve sağlıklı Ruslan’ı. Koşarken. Hala cennetindeyken. . Akıcı ve yerinde dipnotlarla zenginleşen çeviride Kayhan Yükseler, yazarın bize verdiği gözleri anımsatan kapak tasarımı gray318 çalışması.

Sadık RuslanGeorgi Vladimov · Jaguar Kitap · 2018198 okunma

·

54 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan