Kanser değil kötü olan ne biliyor musunuz?
Kötü olan kalplerinde hiç sevgi ve iyilik barındırmayanlar ve bunun kanserine tutulan insanlar...
Merhaba dostlarım, öncelikle nasılsınız umarım herkes iyidir (ki her birimizin ayrı sorunları vardır muhakkak uğraşması gerektiği biliyorum tıpkı şu an benim sınavlarımın olduğu gibi ama dert değildir diye düşünüyorum hepsi geçici sonuçta :) size ufacık, mini minnacık bir şeyden bahsetmek istiyorum. Yapılan şeyin kendisi minik ama etkisi büyük olan bir şeyden: bildiğiniz üzere 1-7 Nisan Kanser Haftasıydı. Arkadaşlarımla birlikte bir etkinlik dahilinde bulunduğum şehirdeki Şefkat Evi'ne gittik biz de. Orada kanser hastaları ve refakatçi yakınlarıyla vakit geçirdik. Azerbaycan, Afganistan, ve bizim ülkeden yine bir sürü farklı şehirden gelen insanlar vardı hemşehrimi bile buldum. Annesi hasta olan, iki minik çocuk oradaydı. Onlarla konuşmak istediğimde(Türkçe bilmiyorlar bu arada) öyle masum ama aynı zamanda tedirgin ve çekingen bakıyorlardı ki o gözlerindeki parıltının mutluluk parıltısı olmasını ne çok dilerdim. Yine hasta olan güzel bir kız çocuğu ve bize sorduğu bilmeceler, o güzel gülüşü hâlâ aklımda, sesiyse kulaklarımda. En son hep birlikte dilek feneri uçurduğumuzda gökyüzüne söylediği o cümleler "bütün hastaların iyileşmesini ve buraya gezmek için gelmelerini diliyorum" demesini asla unutmayacağım sanırım... Ve orada emekli bir öğretmenle de tanıştık. Bizi görünce okulda hoca olduğu zamanlarını anımsamış, öğrencilerini. Hiçbir şey için canınızı sıkmayın, gezin, gülün, eğlenin diyor. Oranın da moral kaynağıydı sanırım öğretmenim. Sonra çikolata dağıtırken bir arkadaş, bir çocuk almadı o çikolatayı. Düşündüm ben çikolata aşığı bir insanımdır. Dedim ki küçük bir çocuk çikolatayı nasıl sevmez ki ve neden almaz. Babasının kucağındaydı o sırada. Ve cevabı yine kendim buldum. O çocuğun çikolatadan çok daha önemli şeylere ihtiyacı vardı, gereksinimi vardı. En başta da sağlığına kavuşup koşup oynamaya belki diğer tüm çocuklar gibi özgürce aldırmaksızın dur bir yerini inciteceksin diyen tüm büyüklere rağmen hem de. Yine minik bir çocuk ben bilerek (onunla uğraşmak için) adım o değil benim ama deyince beni deli etmek için beni farklı bir isimle çağırıp duran ve epey eğlendiğimiz biraz yaramaz tatliş bir çocuk vardı, ablası hastaydı sanırım. Bir arkadaş, ablanı öp (kötü niyetle değildi) dediğinde öpemem ki deyince benim hemen durumu anladığım (kanser hastalarının enfeksiyon kapmamaları için dokunma vs. dikkat edilmesi gerekiyor çünkü) ve çocuğun ablama hastalık bulaşır çünkü demesiyle benim sen de ona kalp yap o zaman elinle deyip konuyu değiştirmemle devam etti konuşma. Ki o minik çocuk gülüyordu her şeye rağmen bunları söylerken o güzel kalbiyle. O an arkadaş fark etmedi o soruyu sorarken fark etse sormazdı eminim ki zaten. Ama dikkat edilmesi gerekiyor onlarla konuşurken böyle hassas bir konuda. O gün o insanlar öylesine mutlu oldu ki. Moral oldu onlara bizim gitmemiz resmen. Bunları size anlattım. O insanlar her yerde var ve dışlanmalarına izin vermeyin, gidin görün ziyaret edin. Insanların morale ihtiyaçları var. Bir de şöyle bir algı var. Kanserin bulaşıcı olduğunu sanıyor bazıları, onların maske takması bize bulaşmasın falan diye değil oysa tam aksine asıl biz onlar için tehlike arz ediyoruz o maskeler de ondan. Kanser bulaşıcı değildir. Onlardan uzak durarak ya da maskeleri görüp onlara acıyarak bakarak ya da onlardan kaçarak o insanları incitmekten başka bir şey yapmış olmuyorsunuz. Bunların bilincinde olun lütfen. Gidin ve o kalplere bir de siz dokunun. Gülmek çok güzeldir, ondan daha güzel bir şey varsa benim bildiğim gülümsetmek çok daha güzeldir. Bir çocuğu veyahut bir anneyi, bir insanı sadece kalbi olduğu için sevmek ve değer verebilmek işte en önemlisi bu...
··
61 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Ne güzel şeyler yapiyon papatya, Hepimiz senin gibi duyarli olsak, olabilseydik keşke. Takdir ediyorum. Umarim böyle etkinlikler, ziyaretler vs. artar, yayilir...
Öncelikle teşekkür ederim çok sağolun ben o kadar çok şey yaptığımı düşünmüyorum maaalesef. Ama o kadar çok şey var ki yapılacak. Ve bence hiçbir şey için geç değil. Duyarlı olmak da zamanla oluyor zaten. Görmesi gerekenleri görüp, kaçmadığı müddetçe insan. 🌼 Ve bence de bu etkinlikler yayılmalı hep birlikte artırmalıyız :)
2 sonraki yanıtı göster
Harikasın ❤️
Teşekkür ederim güzel insan 💕 ama bana sorarsanız harika olan her şeye rağmen o insanların yüzünde gördüğüm gülücüklerdi. Umuda olan inancı artıran 🌼
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.