Belki bu yüzden biraz önce şu ilkel araçlardan birinin çarptığı adamın yerde kıvranır hali diğerleri tarafından o kadar da umursanmamıştı, çünkü biri tarafından hissedilen acının diğerlerine ulaşamadığı bir durum vardı. Kopuktu bu insansılar. Birbirlerinden tamamen kopuklardı. Havanın kirli değerlerinden ve bu pis nefesi sürekli bedenlerine çektikleri için sararmış, grileşmiş tenlerinin, gelişmemiş kemiklerinin, eğilmiş omurgalarının halinden belliydi gezegenin öz kaynaklarını tüketerek yaşadıkları. Tüketerek yaşayan her organizma işte böyle tükenerek yaşardı. Ölüyordu gezegen, bu insansılar da her an bu ölümü soluyorlardı.
Sayfa 134Kitabı okudu
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.