Biz deriz ki; varlık ya évveli ve ahiri olmayan bir varlık olur ki, bu Hâlık Teâlâ ve Tekaddes’tir; ya başlangıcı ve sonu olan bir varlıktır ki, bu, dünyadır; ya başlangıcı olan fakat sonu olmayan varlıklardır ki, bunlar beşerî ruhlar ve ahiret yurdudur; ya da dördüncü tür varlık olanlardır ki, bunlar da başlangıcı olmayan fakat sonu olanlardır. Bu tür varlıkların kıdemi olmadığından dolayı yoklukları da imkânsız olduğu için, varlığa gelmeleri imkânsızdır.17
Bu durum sabit olunca, beşerî ruhlar ile ahiret yurdu arasındaki benzerliğin, bu ruhlar ile dünya arasındaki benzerlikten daha fazla olduğu; yine kulun dünyadan ziyade ahirete yakın olduğu ortaya çıkmış olur. Ruhlar açısından geçerli olan bu yakınlık, insanın geçici mutluluklardan ziyade ruhani ve uhrevi mutluluklara eğilimli olmasını gerektirir.
··
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.