Şiir dilin matematiğinde sonsuzlukla soluklanmaya yeltenmektir. Şiir, dil malzemesiyle evrendeki iç müziğin ahengine ritim tutmayı denemektir, anlamlı bir var oluş kurmaya çabalamaktır. İnsandaki derin çatlağı onarmak, yine insandaki karanlık kuyuya bir umut ışığıyla yönelmek, anlam denizinden yudumlanmak, Aragon’dan (1966: 59) esinlenerek söyleyecek olursak; içindeki suya susamak, çaresizliğin hazzını idrak etmektir. Dünyadaki bir taşa başını yaslamak, bir çocuğun elini avuçlarına almak, bir mazlumun gözyaşını silmek, topyekün insana, toplum ve evrene dair bir farkındalık oluşturmaktır şiir.
Şiir durmadan varlık sancısı yayan bir yarayı kanatmak ya da kanayan yaraya merhem olmaya çalışmaktır; varlık sancısını teskin etmeye çalışmaktır. Dolayısıyla, “şiir, ağızda gevelenen bir ezgi, kafamızın içindeki bir mırıltı, başka şeyler düşünürken dudaklarımızda dolaşan bir nakarat değil, tam tersine, yoğunluğunun doruğuna çıkarılmış insani düşüncedir" (Aragon, 1966: 81).
İnsanın çelişkili varlığının aynadaki aksidir şiir. Şiir Aragon’nun herhangi bir eserde aradığı baş dönmesidir'. Şiir gerçeklik algımızı yeni bir düzlemde dizayn eder, ayağımızın altındaki toprağı çeker alır ve bize yeni bir göz ve algı verir. Bir tür yeni matematik verir bıze şiir'. Bütün metafiziğin içinde anlamlandırıldığı bir matematik.
Kenan Çağan
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.