"YAŞAMIN GÜZEL OLMASI GEREKTİĞİNİ KİM SÖYLÜYOR?""Belki ben ayakta ölürüm.."
Hep dinlediğim ambulans sirenleri, benim için çalar bu sefer.
An 'ı yakalayamadan, ölümü yakalarım.
Varlığımdan haberdar olmayan, yokluğumu farketmeyecek insanlar arasından, uçup giderim belki de.
Benim de bir ölüm ilanım olur.
Bir zamanlar yaşadığımı kanıtlayan.
Bir çocuğum olsaydı.. hatırlardı beni.
Ona gülüşümü bırakabilirdim.
Ölüm beni yendiğinde, onda yaşamak için..
Mathea..
Silik, görünmez, iz bırakmayan bir kadın. Kimsenin farketmediği.
Utangaç mı, mahcup mu, gururlu mu bilmiyorum ama yaşlı, yalnız, kambur ve özgüvensiz.
Bir zaman kapsülü yapmayı planlıyor. İçine kendi parçalarını, hatıralarını, kullandığı eşyaları, parmak izlerini, DNA 'sını koyarak.
Hayatı ve ölümü sorguluyor. Yaşarken de, öldüğü zaman da bir türlü cevabını bulamayacağı sorularla.
O kadar yalnız, o kadar yalnız ki.. Avunduğu iki şeyden biri, üzerine yıldırım düşmüş olması (ki yıldırım onu seçmiş oluyor bu durumda). İkincisi ise kocasının onu farketmesi (özel bir gücü olmalı ki bunu başardı, diye düşünüyor).
Anlamlı hiçbir şey yapmadan yaşadığı bir hayatın sonunu dört gözle bekleyen, ölümü sürekli hatırlayan, dikkat çekmemek için parfüm bile kullanmayan hayalet bir kadın o.
Sahip olduklarını, yaşadıklarını, her şeyin daha da kötü olma ihtimalini bilerek kabulleniyor.
Kendisiyle başı dertte. Yaşam parmaklarının arasından akıp gidiyor.
Kendi cenaze törenini planlıyor mesela. Mezar taşını, ölüm ilanını tasarlıyor.
Çünkü ölümden korktuğundan çok yaşamaktan korkuyor.
Ama sonra...
Duygu geçişi çok başarılı olan bu kitabı okurken, hiç üşümediğiniz kadar üşüyeceksiniz.
Komiklikle karamsarlık arası ince bir çizgisi var. Gülümserken bile acıyorsunuz.
Yalnızlık, hissedilen en güçlü duygu.
Konu aslında çok durgun olsa da okuru hiç sıkmıyor. Gereksiz laf kalabalığının aksine, üzerinde durup düşünülen satırlarla akıcılığı perçinlenmiş.
Etkisi oldukça kalıcı olan bu kitapta gri bir yalnızlık bekliyor sizi.
Bir de.. çilek reçeli.. okurken çilek reçeli kokuyor her yer..
Keyifli okumalar.. :)
