Kapıyı Vurmadan Girin (19) Techne bilgisine, Prometheus’un Olimpos Tanrılarına olan öfkesi sayesinde sahip olan insanoğlu, bu bilgiyle; bir aleti, bir nesneyi yaratma gücünü elde etmiştir. Fakat insan bu bilgiyi, Tanrılarda var olan özelliklere sahip olmadığı için doğru yolda kullanamamıştır. Sadece doğada kullanılabilecek, hayatı bir nebze kolaylaştırılabilecek eşyalar/nesneler var olmuştur. Lakin insanoğlu kendisinin doğaya ait olduğunu unutarak, içinde bulunduğu doğanın kendisine aitliğine kapılıp, ona hükmetme kibrinin azizliğine uğramıştır. Theodor W. Adorno, ‘Minimia Moralia’ isimli eserinin “Kapıyı Vurmadan Girin” isimli alt başlığında da teknolojinin hayatımıza hükmedişine, insanların hunharlaşmasına ve olumsuzlukların gün geçtikçe artıyor olmasına değinmiştir. , Başlarda iletişim olarak gündemimizde olan ve yıllar içindeki gelişimiyle, insanoğlunu tutsağı haline getiren teknoloji, her dem yeni fikirlerle gün yüzüne çıkıyor. Eserde; İnsanoğlu sahip olduğu bu bilgiyle tanrılaşamamıştır. Günümüzde ise bu bilginin yanında birçok fenni bilgi de daha hızlı ve kolay ulaşılabilir duruma geldiği için, zaman ilerledikçe Tanrıların o dönemdeki güçlerine yaklaşılmaktadır. Belki de bir gün o gücün de üstünde teknolojik ilerlemeler kaydedilecektir. Bu ilerlemelerle insanoğlunun sonunun geleceği düşünülmektedir. İşte o zaman, belki de vurulacak bir kapıya dahi ihtiyaç duyulmayacaktır... Göz Açıp Kapayıncaya Kadar (105) “Kum saatinin içinde süzülen bedenimin yok oluşuna tanık oldum, zaman, beni parçalara bölüyordu” diyor Başak Doğru. Yoğunluğunun altından kalkılamayacak bu cümleyi, ne kadar da az kelime ile özetlemiş, değil mi? Akıyor, akıyor akıyor… Hiç durmadan, soluklanmadan, kimi mutlu etmişim, kimi paramparça diye düşünmeden. Bazen “Keşke şu an dursa” diye arkasından yalvarılan bazen ise “bitsin artık” diye suratına öfke kusulan zaman. Theodor W. Adorno, ‘Minima Moralia’ isimli eserinin “Göz Açıp Kapayıncaya Kadar” isimli alt başlığında da zamanın insan üzerindeki etkisini konu edinmiştir. Eserde; Zamanın bizlere sunduğu karanlığın, sonu hiç gelmeyecekmiş hissi tarif edilir. Sırf o karanlıktan çıkmak için koşar adım kaçarız. O an tek isteğimiz karanlıkları yarıp aydınlığa ulaşmaktır. Koşarken yorulup düşebileceğimizi hesaba katmadan devam etmek isteriz. Kafamızı her kaldırdığımızda sanki hep aynı yerde oturup kalmışız gerçeğiyle yüzleşiriz. Duyguların yoğunlaştığı böyle durumlarda insan durup düşünmeli, adım adım ilerlemeli. Düştüğünde kalkıp tozunu silkmeli. Hep bir sonraki adım için nefes almalı, karanlığın yavaşlığına inat, bu durumun ona ne kattığını özümsemeli ve sevmeye çalışmalıdır. Zamanın onu parçalamasına göz yummamalı, bedenin ritmine kapılmalıdır. Bir bakmışız ki yolun sonuna gelmişiz. Gözlerimiz aydınlığa açılmış ve zaman kaçarken onu güzelliklerle uğurlamışız.

Minima MoraliaTheodor W. Adorno · Metis Yayınları · 2005541 okunma

·

107 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur