Normalde bir kitabı okurken ona elli sayfalık bir şans veririm. Eğer ellinci sayfaya kadar beni içine çekememişse bırakırım. Biraz sert bir kural olarak görenler olabilir. Ancak hayat sevmediğiniz kitabı okuyabileceğiniz kadar uzun değil. Hal böyleyken Momo'ya gayet tarafsız duygularla başladım. Ancak ellinci sayfaya geldiğimde düşündüğüm tek şey kitabı birkaç kere daha okumak istediğimdi. Bir çocuk kitabı olarak geçiyor aslında Momo. Ancak Küçük Prens ne kadar çocuk kitabıysa Momo da o kadar çocuk kitabıydı. Biz büyüklere yazılmış. Yıllarca bu dünyada yaşıyor olabiliriz ancak hangimiz çocukluğunu unutuyor ki? Momo kıvırcık siyah saçlı, umut dolu bir kız çocuğu. Eski tiyatro sahnesinin merdiven oyuğunda yaşıyor. Kimse nereden geldiğini bilmiyor. Yerli halk için çok da önemi yok. Kısa sürede benimsiyorlar onu. Hatta öyle ki her gün yanına gidip sohbet ediyorlar, yemek götürüyorlar ona. Çünkü Momo'nun bir yeteneği var. Eşsiz bir dinleyici. Yanına kim gelirse gelsin beş dakika geçmeden her şeyi anlatmaya başlıyor. Tozlanmış yüreklerini temizliyor. Üstelik Momo'nun hiçbir şey söylemesine gerek kalmıyor. O yalnızca susuyor ve çocuk gözleriyle dinliyor yanına gelenleri. Zaman böyle akıp giderken Duman Adamlar geliyorlar şehre. Bunlar zaman tasarruf şirketi yönetiyorlar. İnsanları zamanlarından tasarruf ettirerek zenginlik ve refah vaat ediyorlar. Böylece aslında tasarruf ettikleri her bir saniyelerini çalıyorlar. Böylece insanların birbirine ayıracak vakti kalmıyor. Sabahtan akşama kadar sadece iş yapıyorlar. Bu Duman Adamlar'ın en büyük düşmanı Momo oluyor. Bilmemesi gereken şeyleri biliyor Momo. Sonrasında ise büyük bir mücadele başlıyor. Kitap tam anlamıyla harikaydı. Daha fazla vaktimiz olsun diye uzaklaştığımız benliklerimiz, kapitalizmin dayattığı 'daha çok kazan daha çok sahip ol' mentalitesi ve çok azdır felsefesi ile insanların bir robota dönüştürüldüğü bir distopyadan bahsediyor aslında. Sokakta oynayan çocukların Depo olarak adlandırılan yerlere bırakılması beni çok etkiledi. Vakti olmayan ailelerin oraya bıraktıkları çocukların hayal güçleri öldürülerek gelecek nesil olarak hazırlanıyorlardı. Bazen kızıyorum Pegasus'a kitapları çok pahalı satışa sunduğu için. Ancak hakkını vermek gerek. Bugüne kadar beni hiç hayal kırıklığına uğratmadı. Kaliteli iş çıkarıyorlar. Kitabı alıp okumanızı tavsiye ediyorum. Her kütüphanede bulunması gereken eserlerden biri.

MomoMichael Ende · Pegasus Yayınları · 201766,7bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Büşra İlkar