''Bir çocuğun nefes aldığı sürece sadece kaçmayı hayal etmesi babasının başarısıdır.''
Bu söz, kitap içerisinde bulunan belki bir sitemin, belki bir öfkenin, belki de yalnız bir iç döküşün ifadeye geliş biçimi... Fakat söylemeliyim ki, o duygu durumlarının bütününden yalnızca birisi.
Bazı kitapları daha fazla içselleştirir ve orada yazanları üzerime alınırım. Örneğin;
Anne Baba Biz Suçluyuz
Babaya Mektup
Şu an inceleme yazdığım eserde bu sınıfa giriyor. Çünkü örnekteki eserlerde, bu eserde olduğu gibi bir insanın haykırışlarını duyuyoruz adeta. Burada yazanlarda, kelimeden ibaret değil, haykırıştan ibarettir bana kalırsa.
En azından okurken ben bunu sık sık hissettim. Böyle kitapların benim için ayrı bir yere sahip olmasının ilk nedeni, bir gün ''Baba'' sıfatını taşıyacak olursam, evladıma bu sözleri söyletmeyecek şekilde davranmak...
Beni bu düşüncelere sevk etmesi, bunları düşündürmüş ve hissettirmiş olması, şüphesiz eserin başarısındandır.
Bu başarıyı oluşturan şeyleri de kendimce anlatmaya ve tespit etmeye çalışayım;
Öncelikle kitap iki bölümden oluşuyor, Babaya ve Mektuplarım...
Babaya kısmında belirttiğim gibi sitem, öfke, özlem birçok duygunun edebi estetikle buluştuğunu gördüm.
Mektuplarım kısmında ise, Değerli hocam https://1000kitap.com/umitdagci ' nın ruh ve düşünce dünyasına girdim.
Bu dünyada beni en etkileyen şey, sözünü ettiğim haykırıştır. O haykırışın içinde ki samimiyet, ifade biçimi ve içtenliktir.
Edebi yanını ele alacak olursak da kitabın sunduğu atmosferi ve akıcılığı es geçmek olmaz.
Eser isim itibariyle Kafka'nın eserini andırıyor malum. Ben de bu yüzden Ümit hocamın alıntısı ile başladığım incelemeyi bir Kafka sözü ile bitireyim, fakat belirtmeliyim ki Kafka'nın özellikle bu alıntısını kullanma sebebim eserin ben de yarattığı etkidendir...
"İnsanı ısıran ve sokan kitaplar okumalıyız. Okuduğumuz kitap bir yumruk indirerek bizi uyandırmıyorsa ne işe yarar?"
··
114 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.