Yirmiüç Nisan
Bir devir kapanmış üstüme
Sene bindokuzyüzdoksan
Gözlerimde ilk yaş belirince
Düşündünmüştüm
Seçilmiş bir kişi olmadığımı
Mavi önlüğü giyip okulda
Yazışım, okuyuşum,
Anlayamayışım neden yazıldığını
Akılda kalan bir kaç şiirin.
Öğretmenim canım benim,
Yirmiüç Nisan.
Neşe mi doluyor insan?
Kimi gölgeliyor neşeler?
Düşünmüştüm neşesizlik içinde
Ama yinede
Çocukluk güzel şey.
Terlemeye durmuştu bıyıklarım
Ve ilk Nisan bakışım
Seçen kişi olmadığımı anladım
Serseriliğe özendiğim
Bir türlü beceremediğim
İlk gençlik düştü aklıma
İlk hüznüm de yağmurunda nisanın
Yirmiüç Nisan
Neşeden uzaklaşıyor insan
Yinede çocukluk güzel şey.
Kavgalar acıttı canımı
Kalbim kırıldı bir akşam
Hatırdan çıkmayı anlayamadan
Sabrı öğrenenmeye başlamışım
Sonra silinmişim hatıralardan
Bu Nisanın benle derdi nedir
Ya garip bir çocukluk getirir
Ya da bir akşamı aklıma.
Sakal yakışırsada yüzüme
Çocukluk güzel şey
Bir sevda düğümler boğazımı
Seçen ve seçilen kişi olmuşum
Gece yılları saydım aklımdan
Dökülmeye başlayan saçlarımla
Çok sınavlar bitti
Çok yolları yürüdüm sandım
Bu sabır ne zor şeymiş
Ne çok şey öğrenmişim
Yine Nisan geldi durdu kapımda
Yirmiüç Nisan
Yaşlanıyor insan
Bazen neşelerin neminde
Özleniyor hatıralar.
Kim ne derse desin
Çocukluk güzel şey.
Nisan yirmiüç
Çok devirler kapanacak üstüme
Sene ikibinonyedi
Gözlerimde son yaş belirmedikçe
(Kadir Sefa) (2017)