Gönderi

İnsan keyif aramaz ve keyifsizlikten kaçınmaz: hangi ünlü önyargının aksini iddia ettiğimin farkına varmışsınızdır. Keyif ve keyifsizlik sadece sonuçlardır, epifenomenlerdir - insanın istediği, canlı bir organizmanın en küçük parçasının bile istediği, güç artışıdır. Keyif ve keyifsizlik, bunun için gösterilen çabadan kaynaklanmaktadır; bu istencin dürtüsüyle direniş arar, karşı çıkan bir şeye ihtiyaç duyar. - Bu nedenle keyifsizlik, güç istencinin bir engeli olarak, normal bir gerçektir, her organik olayın normal bileşenidir: insan bundan kaçınmaz, aksine buna sürekli olarak ihtiyaç duyar; her zafer, her keyif duygusu, her olay üstesinden gelinmesi gereken bir direnişi gerektirir.
Sayfa 447Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
S•