Ayrı Dünyalar ama bilim kurgu değil olağanüstü haller ama fantastik değil. Onlarla aynı dünyada yaşadığımızı iddia etmek delilik olur. Temel ihtiyaçlarının karşılanmadığı sevgisiz ve anlayışsız bir dünyada yaşayan kimsesizler ailesi. Aile dedim çünkü onlar çoğunlukla birbirlerini koruyup kolluyor , aynı türden olduklarını , bizlerden farklı olduklarını biliyorlar. Evet biliyorum bu yazdıklarım çok acımasız ve soğuk , gerçek olsun ya da olmasın kabul edilebilir düşünceler değil. Onlar da bizim gibi tabii ki de , ayrı dünya olayı da ne, onları görünce o farklı dünyalarına zahmet edip bir adım atarız değil mi ! Çünkü çok seviyor, değer veriyoruz . Aksini kim iddia edebilir , biz mi attık sanki onları sokağa, o zavallı aileleri (ki varsa )attı. Olsaydı milyon-trinyonlarımız yapardık onlara yurtlar okullar... Peki onların istediği bu mu ? Aceba biz en iyi yurdu yaparsak bile kaç Fantastik Çocuk orada yaşamayı kabul eder. Alıştıkları o dünyayı aniden bırakıp lüks içinde yaşamak mı hayalleri? Bu çok değerli kitap sayesinde Fantastiklerin dünyasını , hayallerini tanıdım . Geçmişlerinden nasıl etkilendiklerini, anlaşılmaya ne kadar muhtaç olduklarını gördüm . Onlarla gönülden bir dostluk kurmak isteyen uzaylılara karşı nasıl sevecen davrandıklarını gördüm. Acımamıza değil sevgi ve anlayışımıza ihtyaçları var . Hepsinin bir hayali vardı. Ama hiçbirinin hayali güzel bir yurt veya evlatlık alınmak değildi. Kendi emekleriyle ayakları üstünde duruyorlar, varsın bu emek hırsızlık olsun . Onların dünyasında bu böyle , ölüsünler mi yani açlıktan susuzluktan. Hiç bir kitap bu denli etkilememişti beni. Farkındalık yaratmak budur!Sürekli karşılaştığım Fantastiklerin dünyasına bu kadar alışmış olmak beni kendimden utandırdı. Bu konuda kendimle yüzleşmek çok zor oldu ve hala oluyor . Hala cevabını veremediğim onlarca soru var. Durum normalleşmesi hiç bu kadar midemi bulandırmamıştı.Yaşar Kemal Çocuklar İnsandır'da ki röportajlarda ; fiziksel ve duygusal istismara maruz kalmış çocukların psikolojik durumlarını kendi yorumuyla aktarıyor. Kitabı okurken ister istemez bir çözüm ararken buluyorsunuz kendinizi... Evet bir çözümü olmalı , ne kadar düşünürsem düşüneyim hep aynı sonuca varıyorum ;Biz büyükler eğitilmeden "insanlaştırılmadan" küçük insanlara yardım edemeyiz. En önemli toplumsal sorun çocuklara bakabilecek ve onları eğitebilecek potansiyele sahip olamamızdır. Bir başka önemli nokta da bu tür durumlar yaşanmadan önüne geçmeye çalışmaktır.İstismarcılara henüz insanlıklarını kaybetmemişken ulaşabilmemiz gerekir . Çocuk istismarı, aileleri , toplumları , sosyal kuruluşları , yasal sistemleri , eğitim sistemlerini ve iş alanlarını etkileyen büyük bir halk sağlığı sorunudur. Aile eğitimine, çocuk haklarına önem vermeliyiz. 0 - 18 yaş aralığında yaşadıkları travma ve istismarlar onları birer canavara dönüştürebiliyor . Bu da bizi paradoksal bir duruma sürüklüyor. Bugün koruyamadığımız bir çocuğun ilerde büyük psikolojik sıkıntılarla tekrar karşımıza çıkma oranı çok yüksek. "Çocuk, dünyamızda rahatsız bir kişidir. Bu, dünyamızın da bir sorunu. Bu kadar kötü yetiştirilen, bu kadar kötü davranılan insanlar büyüdükleri zaman yarım oluyorlar. Savaşların, kötülüklerin nedenlerini ararsak, temelde, çocuklukta insanların başlarından geçenler karşımıza çıkıyor. Bir gün dünyamız gerçek bir barışa, insanca bir yaşama kavuşacaksa çocuklara davranışımızın değişmesi gerekiyor. Bu, dünyanın hiçbir yanında sanırsam yapılmıyor. Dünyadaki eğitim düzeni de berbat bir düzen. Dünyayı öğretecekleri, insanı öğretecekleri yerde dünyayı ve insanı ezberletiyorlar." Toplumsal farkındalığın artması için herkesin okuması gereken bir eser...