Nietzsche’ye göre özgür bir ruha sahip olan insan, kendi değerlerini kendisi yaratan, sürü mantalitesinin bir parçası olmayan insandır. Oysa insanlar genellikle, sürü ahlakının ve sürü mantalitesinin bir parçası olmayı seçerler. Evrenselci akılcı metafizik kuramları gibi, dinler de bu sürü ahlakını ve mantalitesini tetikleyen en temel unsurlardan biridir. Güç, iktidar, güvenlik, korunma, mutluluk, hiçlik istenci hibi çeşitli istençlerin bir sonucu olarak, insanın kendi zihninde kurguladığı ve icat ettiği Tanrı, ölümsüz ruh, cennet, cehennem, ilahi hakikat, vahiy, iman gibi tasarımlar, öte dünyacı tasarımlardır. Çeşitli psiko-sosyal içgüdülerin bir sonucu olarak ortaya çıkan bu tasarımlar, insanın dünyevi potansiyelini ve yaratıcılığını ortadan kaldırmaktadır. Dinler, insanın hem akıl hem de tutku boyutundaki potansiyelini köreltmek dışında bir işe yaramamaktadır.