Nefret Tohumları
Gelişini gözlemeyen insanların olmayışı birlikte gülebilmek her şeye, hüznü beraber yenmek düşüncelerde, ne anlamı vardı yaşamışlığın, hayatta olmanın?
Özlem duyulan bir yaprak kadar bile değildi, hayatı. Bir yaprağın bile, bir dalda bulunan bir sürü arkadaşı, yoldaşı varken, yalnızlığın dayanılmaz yükünü duyumsadı omuzlarında.
Ümitsiz bir yaşam değildi onun ki. Sadece karışık bir karmaşa hâkimdi duygularına.
Sayfa 143Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.