Gazeteci ve senarist olan, Jean-Christophe Grangé, ilk romanı Leyleklerin Uçuşu ile büyük başarı elde etmiş, ardından yayımladığı romanlarla dünyada en çok okunan polisiye yazarlar arasına girmiştir. Tüm kitaplarını okudum. En çok Leyleklerin Uçuşu, Kızıl Nehirler ve Siyah Kan'ı sevdim. Bu kitaplardan aldığım lezzeti maalesef diğer kitaplarda bulamadım.
Yazar bu kitapta bir yandan polisiye türünün bel kemiği Seri Katili merkezine alıyor, diğer yandan bizleri Paris'in arka sokaklarına götürerek farklı bir kültürle bizleri tanıştırıyor. İki dansçı kadının öldürülmesi ve olayı araştıran dedektifin sorularıyla başlayan kitap, renkli ama karanlık bir dünyaya adım atmamızı sağlayarak cinayetlerin işleniş biçiminden tutun da, katil kim sorusuna kadar bir çok sorularla bizi başbaşa bırakıyor. Ayrıca yazar Nekrofil, Şibari, Bondaj ve SM gibi Parafililer'i (Cinsel Sapkınlıklar) de ele alarak, iğrenç ve aşağılık dünyanının portresini de çiziyor.
Kitapta adı geçen ünlü ressam Francisco Goya'un eserlerine de tek tek baktım. Ressam psikopat mıydı sorusunu defalarca kendime sordum. Ürktüm. Evet, evet tabloları cidden ürkütücü.
Ama Ölüler Diyarı nasıl bir kitaptı diye soracak olursanız, bozuk süt içmek gibiydi. Veya ekşimiş bir yemek, küflü ekmek, çığ balık yemek gibi. Grange bu sefer diğer kitaplarının aksine üstün zekâlı polisleri değil de deneyimsiz acemi bir polisi kitaba dahil etmiş. Acaba diyorum bu romanı Grange mi yazdı? Yeteneksiz bir polis memuru, asıl araştırılması gereken yerlerin es geçilmesi ve tesadüflerler. Kitapta o kadar tesadüf ve hatalar var ki, bunları tek tek maddeler halinde sıraladım. Kitabı okuyan arkadaşlara eğer isterlerse bunu özelden atabilirim. Sonuç olarak Ölüler Diyarı, bana göre yazarın en kötü kitabı olarak kayıtlara geçti.
Not: Kitabı sevenlere bir sorum var. Eğer bu kitabı ülkemizde Türk yazarlardan biri yazsaydı, acaba bu kadar sevecek miydiniz?
