Hz Adem
Allah’ın ve Resulü’nun Selam ve Bereketi Üzerinize Olsun.
Öncelikle ‘’ADEM’’ sözcüğünün kelime anlamı bize onun ve kıssasının hakkında birçok ipucu veriyor aslında.
*ADEM:yokluk,hiçlik anlamlarına gelmektedir.*
Dünya hayatı zıtlıklar kanunu üzerine yaratılmıştır.Herşey zıddı ile bir anlam kazanır ve herkes içinde barındığının zıddı ile daha çok barışık olduğunu zamanla anlar.
Dikkat edin;çok konuşan bir insan dinlemeyi seven bir insanla daha iyi dostluk kurabilir.Sinirli birinin eşi daha naif olduğunda daha iyi anlaşılır.Hep bir alışveriş döngüsü vardır böylelikle hayatta…Biri birinden konuşmayı,ötekisi dinlemeyi satın alırken biri naiflik öğrenirken diğeri sesini çıkarmayı öğrenir belki….Böylelikle en güzel denge kurulur ve herşey en güzel biçimde tamam olur.
Bildiğimiz üzere dünya hayatından evvel yaşadığımız bir elest hayatı vardı ve dünya; eleste göre şekil aldı.Herkes orada neyi bulduysa tekrardan doğru sınanmanın gerçekleşebilmesi için dünyada onunla eksik bırakıldı ki dünyada onun eksiği olan şey ona koşsun,o da eksiğine koşsun.Eninde sonunda herkes ne arar ise onu bulmadıkça bu dünyadan göçmez ve Mevlana’nın dediği gibi *"Sen ne ararsan ‘’o’’sun…."*
Elestte peygamberler,evliyalar,salih kullar …v.s esas var olanı Allah’ı bulmuşlardı.O yüzden bu dünyaya hiçlik ile yaratıldılar ve var olanı bulup asıllarını tamamlayarak dünya hayatından mana hayatına göçtüler.
İblis orada kendini,yani ‘’benlik’’ bulmuştu…Dolayısıyla tekrardan yaratıldığında ben duygusu eksik bırakılmış ve eninde sonunda benlik davasına düşmüştü.
*Araf-11:Sizi yarattik, sonra size biçim verdik, sonra da meleklere: "Âdem´e secde edin" dedik; hepsi secde ettiler, yalniz Iblis, secde edenlerden olmadi.*
*Araf-12:(Allah) buyurdu: "Sana emrettigim zaman, seni secde etmekten alikoyan nedir?" (Iblis): "Ben, dedi, ondan hayirliyim; beni atesten yarattin, onu çamurdan yarattin."*
Bu ayetlerde geçen *ateş* , *ben* duygusu idi.Gösterişli ve havalı idi ve Rabbin özelliği idi.Ama iblis şunu unuttu. ‘’Ben’’ bir tek varlık olan Allah-u Teala’da olması gereken bir özellik olup yarattıklarına düşen hiç olmaktı. Allah’ta var olanın kendinde de olduğunu zanneden iblis büyüklendi,kibirlendi.Oysa ki elestten sonraki ikinci yaratılışında Rabbine kendini ispat edeceği *sır Adem’de gizliydi.O sır çamur idi…*
Çamur nasıl ki ateşe atıldığında hem sudan hem de topraktan daha iyi ateşi söndürürse (çünkü içinde iki söndürücü madde su ve toprak birlikte bulunuyordu)o da aklını kuıllanıp bunu düşünerek Adem’e yani hiçliğe secde etmiş olsaydı çamur ateşi nötrleyecek iblis, iblis olmaktan kurtulacaktı…Ama benlik işte ateşti…Onu ancak Allah taşıyabilirdi…..
Zannediyor musun ki Adem’in kıssası bitti….Elestte Rabbini idrak edebildiğin kadar hiçsin edemediğin kadar ‘’ben’’sin…Bunun için içindeki durmak bilmez nefsle ruhun savaşı…Nefsinde hangi tür benlik varsa hiçliğe secde etmeden söndüremezsin.Zaten ateş olan nefs ne bilsin yanmayı…Onun yanması su ile toprak ile…İçinde yangınlar mı var?…Anla ki nefsin ruhuna secde ettiği her an ondaki su ile yanmakta.Düşün peki…Rabbin huzuruna ne ile çıkacaksın…Ateşle mi???Sende zerre kadar ateş kalsa utanmayacak mısın?Hani sen kuldun?Ne farkın kaldı iblisten…Bir bir at o içindeki nefs ateşlerini marifette öğrendiğin deryalara…Bırak sönsün…Sen kal bir tek suyla toprakla….O zaman Rabbin nefesi tüter sana buram buram…Karar ver aradığın nefs mi nefes mi????
FİRUZE
··
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.