İlk mesaj ağır hastalık geçiren ve artık cebelleşmeyi bırakıp sadece ölümünü bekleyen bir karakterle ulaşıyor bize. “Yarın ölecekmiş gibi yaşa” derler ya hani. Hakikaten, yarın öleceğimizi bilsek sahip olduğumuz tek şu anı nasıl değerlendiririz? Normalde burun kıvırdığımız, yapmayı ertelediğimiz birçok şey fazlaca önem arz etmeye başlıyor tam o anda. O kadar çok şey var ki yapılması gereken, bir öncelik sırası bile yapamıyorsun hepsi çok mühim oluyor ve tüm bunlar için asla yeterli zamanın olmayacağını bilmek telafi edilemeyecek bir burukluk sadece. Hep eksik, yarım. Ana karakter hepimizin yüzüne çarpması gereken bir ders niteliğinde. Birçoğumuzun artık umursamaya tenezzül etmediği değerlere o hala sıkı sıkıya bağlı. Yıllar öncesinde çocuk sıfatında günahlarının bile sayılmadığı yaşta yaptığı bir yanlışın peşine düşüyor. Tüm sebebi kısa bir vicdan rahatlaması olsa bile. Çevresindeki ve hatta muhatabı olduğu insan bunu hiç önemsemiyor olsa bile. Artık kendimiz için değil de başkalarının ne söyleyip düşüneceğini umursayarak yaşadığımız için böylesine insani değerlerimizi yitirmek ve bunu normalleştirerek eksikliğini fark etmeden yaşamak bizim ayıbımızdır sadece. Kötü haber koleksiyonu olması karakterin bir başka özelliği. Ağırlık olarak kadınlar üzerinden gitmekle beraber yorumlara da yer veriliyor kitapta. “Genel olarak” toplu taşıma dahil, erkeklerin hiç çekinmeden, alenen yaptığı tacizlere karşılık bu durumdan rahatsızlık duyan kadınların susmaları ve dahası sanki varlığıyla karşısındakini o rahatsız ediyormuşçasına mahcup, çekimser kalmaları ve bunu gözlemleyen diğer kadınların oluşan gerginliği farkedip, kendi yaşadıklarını da anımsayarak vicdanıyla cebelleşse de öyle olması gerektiğine inandığı için, farklı bir ses, fikir sunmaktan çekinmesiyle tüm algılarını kapatmasını çok doğal, anlaşılır bir dille kaleme alıyor yazar. Bunca yaşam birikiminde yaptıklarından çok yapamadıklarından, içinden geldiği halde dile getiremediklerinden pişman olan Adalet, inandığı şey olmak için bir fırsat sunuyor kendisine. Görüyor ki o zaman esasında yalnız değil. Herkesin doğru bildiğini yapmak için, vicdanını duymak için küçük bir cesarete ihtiyacı var sadece.

DokunmadanNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20175,8bin okunma

··

167 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sümeyye Gülsüm