Gönderi
IKIGAI: Yeni güne başlama sebebi
Kitap, kapağıyla bile sizi kendine çekecek. O toz mavisi ve yanılmıyorsam kiraz çiçekleri ile. Bu kitabı okumak başlı başına bir meditasyon sayılabilir. Ben yalnızca kitabı okumakla dinginlik hissettim. Nefesimi daha derin ve farkında olarak aldığımı fark ettim. Tavsiyelerine uymak istiyorum ve bu çok da çaba gerektirmeyecek görünüyor.
Genelleme yapmadan kendi açımdan bir tespitte bulunmak istiyorum. Bu zamana kadar Japonya ile ilgili yazılan ya da bir Japon'un yazdığı kitap okumamıştım. Dilimize çevrilmiş fazla eser var mı onu da çok bilmiyorum. Ama biraz daha geri planda kalıyor Doğu. Biz Batı'nın eserlerini daha çok takip etmiş benimsemişiz de Doğu'ya yabancı kalmışız sanki. Ben bundan dönmem, böyle devam etmemem gerektiğine inandım bu kitapla birlikte. Çünkü yapılanmaları, hayat felsefeleri, dünyaya bakışları çok farklı. Tabi okuduğum iki tane kitapla bunları böyle rahatça söylemek ne kadar doğru bilmiyorum.
Kişisel gelişim kitapları genelde çok tartışılır. Ne kadar gerekli olduğu, hayatı ne kadar zora soktuğu, ne kadar zorlama olduğu ile ilgili. Çünkü yapılması kolay olmayan ve üstten gelen kurallar koyar. Büyük ve beylik laflar eder. Genelde okuyucuyu kısa süreliğine gaza getirmekten başka işe yaramaz. Yine de fazlaca talep edildiğine göre benim kitabın başında da söylediğim gibi belki yalnızca bunları okumak da insanı motive ediyor olabilir. Birçoğu bireye değil bireyin toplumdaki yerine yönelen kitaplar ki bu da bunları kişisel gelişim değil bir varolma çabası kitabına çeviriyor. Başarmayı dayattıklarından faydalı değil endişe verici buluyorum onları.
Japonların mutlu ve uzun yaşama sırları. Bence budur kişisel olan. Kaygıları bir kenara bırakıp yalnızca bulunduğunuz anda ve kendinizle olmak. Kitap, Okinawa köyünde süper asırlıklar arasında yapılan konuşmalar sonrası derlenmiş. Bu konuda yazılan birçok kitaba da atıf var onları da okumayı çok isterim.
Süper asırlıklar deyimi uzun yaşayan, bir asırı aşmış olanlar için kullanılıyor. Japonya, uzun yaşam konusunda çok önde ve Japonya'yı geçen bir yer var orası da Okinawa köyü. Burada insanlar kendi yetiştirdikleri sağlıklı gıdalarla besleniyor ve bir dayanışma içinde hayatlarını sürdürüyorlar. Baktığınızda o kadar şirin ve bir o kadar da ütopik ki bana böyle bir yerin dünyada olamayacağı hissini veriyor. Sanki hiçbir olumsuzluk yok ve tek amaç yaşamak gibi. Hepsi birbirine kenetlenmiş ve işleri güçleri yaşamak hem de mutlu olarak ve öyleler anlatılana göre. Ben hayran kalarak okudum. Dünyada bir yerde olmak istesem galiba burası Okinawa köyü olurdu ama seksen yaşımı aştıktan sonra henüz yirmimdeyken değil :) çünkü orada seksen genç bir yaş olarak görülüyor.
Bu kitap bilmediğiniz büyük şeyler söylemiyor. Hatta öyle küçük şeyler söylüyor ki hepsini hayatınıza geçirebileceğinizi hissediyorsunuz. Her şeyin doğal olduğu, insan doğasına uygun olduğu yollar gösteriliyor ve çok basit bir iki tavsiyesi var aslında.
Sürekli olarak bedeni aktif tutmak, hareket etmek, emekli olmamak. Burada sıkı antrenmanlardan ya da fazlaca güç isteyen egzersizlerden bahsetmiyor. Doğru nefes ve ufak, herkesin yapabileceği bedensel hareketler ile bedeni zinde tutmayı amaçlıyor.
Beslenme konusunda da yine zorlayıcı değil kolay tavsiyeleri var. Sebze ile beslenmek, doymaya yakın ama aşırı doymadan kalkmak. Şekeri, hazır gıdayı azaltmak. Bunlar birçok yerde zaten anlatılan şeyler ama kitap kendi içinde öyle güzel ve sakin bir bütünlük kurmuş ki bence okumaya değer.
Son olarak da insan ilişkilerinin çok önemsendiği söylenebilir. Her fırsatta kutlamalar yapmak, günlük arkadaş buluşmaları düzenlemek, bir arada vakit geçirmek, dans etmek, karaoke... bunların hepsi ücretsiz ve hepsi neşe verici şeyler.
Aslında şöyle bir sonuca ulaşılabilir. Hiçbir konuda hareketsiz kalmamak lazım . Yeni bilgiler öğrenerek beynimizi, sürekli hareket ederek bedenizimizi, çeşitli beslenerek midemizi ve yeni insanlar tanıyarak ve severek kalbimizi daima yenilikle doldurmalı ve tazelemeliyiz ki yaşlanmayalım.
Çevremdeki bazı insanları düşündüm de aslında isim koymadan bunları yapan o kadar çok kişi var ki. Mesela aklıma dedem geldi. Erken uyur, güneşin doğumuyla uyanır. Güneşi selamlaması, ( kitabı okuyanlar bunun belirli hareketlerden oluştuğunu göreceklerdir) namazdır. O da bahçesinde oyalanır, kendi sebzelerini yetiştirir. Hazır beslenmediği gibi ölçülü beslenir bu konuda da anneannem denetçisidir. Birbirleri ile doğanın tam ortasında yaşar, yürüyüşler yaparlar. Acele etmeden ve emekli olmadan yaşamak onların hayatında mevcut. İkigai'leri nedir bilmiyorum ama bunun felsefesine olabildiğince yakın yaşıyorlar.
Ikigainin on kuralı
1-Aktif kalın, emekli olmayın.
2- Ağırdan alın.
3- Midenizi tıka basa doldurmayın.
4-Çevrenizde iyi arkadaşlarınız olsun.
5- Bir sonraki doğum gününüze kadar şekle girin.
6- Gülümseyin.
7- Doğa ile tekrar bağlantı kurun.
8- Teşekkürlerimizi şunun.
9- Anı yaşayın.
10- Ikigainizi takip edin.
Modern hayatın dayattığı her şeyden uzaklaşıp yalnızca ikigai'mi bulmak ve onun için yaşamak isterdim. Her şeyden uzaklaşmak, kendime yaklaşmak..
Her ne kadar önyargı ile elime alsam da bıraktığımda beni etkisi altına alan çok kıymetli bir kitaptı. Herkese okumasını gönül rahatlığıyla tavsiye ederim.
İyi okumalar!
··
26 views
Yüreğine sağlık Senadost
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.