Shakespeare , paranın iki özelliğini açığa çıkarır:
O , göze görülür Tanrı 'dır, tüm beşerî ve doğal niteliklerin zıddına dönüşmesi , şeylerin evrensel bozulması ve çarpıklaşmasıdır; yan yana gelmesi mümkün olmayan şeyleri birbirine yakınlaştırır.
İnsanlar ve halklar arasındaki evrensel orospu , evrensel deyyustur.
Paranın tüm beşerî ve doğal özellikleri çarptırma ve bozma , yan yana gelmesi mümkün olmayan şeylerin yakınlaşma gücünün -bu ilahi gücün - kaynağında , onun insanın yabancılaşmış , dışsallaşmış ve kendini dışsalllaştıran "tür" oluşu yatar . O insanlığın dışsalllaşmış yetileridir.
Bir insan olarak yapamadıklarımı , yani bireysel melekelerimin yapamadığını , para vasıtasıyla yapabilirim. Böylece para bu melekelerin her birini , olmadıkları şeye , yani zıddına dönüştürür.