Şeriati’nin okuduğum ikinci kitabıdır. "Lakin tek korkum: yarın ölebilirim kendimi tanımadan." Kitabın ilk kapağında bu cümleyi okuduğumda bir kaldım.. Gerçekten ömür geçiyor gerçekten kendimi tanıyor muyum, gerçekten ben kimim? Diye sordum kendi kendime ve merak ettim kitabı okumak istedim. Yazarın eserinde kullandığı dil okuyucuyla karşında bir şeyler anlatıyormuşçasına, sadece, akıcıdır. Güzel betimlemelerle ayrıntılı bir anlatımla okuyucunun kafasındaki tüm soru işaretlerine cevap veren ve soru işareti bırakmayan bir anlatıyla kaleme alınmıştır. Kitapla ilgili yaptığım araştırmada kitabın, yazarın Abadan Petrol Fakültesi Konferansı ve Sosyal Hizmetler Yüksek okulu Konferansı başta olmak üzere önceki konuşmalarından derlenerek kaleme alınmıştır. Bu sebeple eser okuyucuda seminer dinliyormuşçasına bir etki bırakmaktadır. Konusuna bakıldığında yazar öncelikle insan tanımını ele almış olup, insan kavramının ikiye ayrıldığını belirtmiş. biri beşer olan yani varoluşu diğer canlılarla bir olan ihtiyaçları olan ve herhangi bir çaba gerekmeden olması zorunlu olan bireydir. Bu birey fiziksel ihtiyaçları göz önüne alındığında dünyada ki herhangi bir varlıktan pek ayrılmaz ve her insan beşerdir. Diğer önemli kısıma geldiğimizde insan nedir açıklaması nedir sorusu karşımıza çıkar. Kuran da bile bir çok yerde insan denilirken çoğu zamanda beşer denilir. İnsan: sonradan insan niteliğini kazanan yani özü varlığından önce gelen ve o seviyeye ulaşmak için beşer kısmını geride bırakıp özüne uygun davrandığı sürece insan olan varlıktır. Kısaca insan durağan değil sürekli yenilenme güdüsüyle tasarlanmış bir üstün seviyeye ulaşmaya çalışan varlıktır. Ama bunu kısıtlayan sebepler vardır. Ali Şeriatı kitabından bu kısıtlamalara zindan demektedir. Bir insanı sınırlayan, insanlığından, yeteneğinden, gelişiminden, yaratıcılığından alıkoyan neydi, ne olabilirdi? İnsanın dört zindanı neydi sizce? Ali Şeriati bu dört zindanı şöyle açıklıyor: 1- doğa/tabiat zindanı 2- tarih zindanı 3- toplum zindanı 4- benlik/kendim zindanı İnsan bu zindanlardan sırasıyla mücadele ede ede kurtulur, o zaman hidayete erer. Tabiat zindanından insan alet yaparak, bilimsel buluşlar yaparak kurtulur. Tarih zindanından hakiki tarihi bularak ve tarihin yükünü bir yana bırakarak kurtulur. Toplum zindanından “aman el ne der” putunu yenerek kurtulur. En son put, en zorlu zindan ise beklenildiği gibi benlik/kendim zindanı olur. Benlik zindanı Bunun kurtuluşu pek mümkün görünmemekte yani insan diğer üç zindanından da kaçabilir bilim ve teknolojiyle ama "kendi" yani "Ben" zindanından kaçamaz,.Hayatın sizden ibaret olduğunu, kendini tanıma ve kendine yapılan yatırımın hayatı nasıl etkilediğini görüyorsunuz. İnsanın beni sınırsız arzuyla yani isteme güdüsüyle bezenmiştir ve imkanların artmasıyla isteklerin gerçekleşmesi sonucu insan bu zindana daha çok tutsak olur. Yazar, burda çok güzel bir noktaya değiniyor, insanı dördüncü zindandan sadece "Aşk"ın kurtarabileceğini söylüyor. İlahi, tasavvufi aşk değil direk başka bir insana olan aşktan söz ediyor. “Sen de İbrahim gibi kendi İsmail'ini getirmelisin Mina'ya. Senin İsmail'in kim? Ancak sen bilebilirsin, başkası değil. Belki eşin, işin, yeteneğin, gücün, cinsiyetin, statün vs. Ne olduğunu bilmiyorum, ama İbrahim'in İsmail'i sevdiği kadar sevdiğin bir şey olmalı.” (Ali Şeriati) Çünkü; başka birisine duyulan aşk ona karşılık beklemeden yani çıkarı olmadan bir yaptırım gücüne sahip oluyor. Kişi gerçekten karşısındakini seviyorsa ana aşıksa kendini aşar ve yaptırımları sadece bir karşılık beklemeden sevdiği insan için olur. Bu da "Ben" duygusunun temellerini sarsar ve kendinden başkalarını da düşünmene sebep olur. Bir insan benliğinin yükünden, kendinden kurtulmak için ne yapmalıdır ki? Kendini yenmek için neyin varsa bir akarsuya atacaksın, kendini yenmek için neye değer veriyorsan kucaklayıp bir yangına savuracaksın. Herkesin kendi İsmail’ini bulması ve yenmesi dileğiyle…

İnsanın Dört ZindanıAli Şeriati · Fecr Yayınları · 20174,988 okunma

··

46 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

AKADEMİSYEN GEZGİN OKUR