Bana bu kitabı tek kelimeyle anlat derseniz "iyi" derim. Kitabı iki kelimeyle anlat derseniz "iyi değil" derim. Kitaptaki hikayelerin bütünü için geçerli olan en bariz şey, hikayelerin ufak da olsa masalsı bir boyutlandırmadan uzak tutulması ve sevimsiz taraflarının ön plana çıkarılmış olması ve netleştirilmiş duygu ve duygu görüntülerinden kaçınılmış olması diyebilirim. Sanırım bu Hemingway hikayeciliğinin bütünü için de geçerli. "En kötüsü de ölü bebekli kadınlardı, dedi. Kadınların ellerinden ölü bebeklerini alamıyorduk. Altı gün yanlarında taşımışlardı ölü bebeklerini. İmkanı yok vermiyorlardı. Sonunda zorla aldık ellerinden..." syf40 "Çocuk doğuran kadınlara ölü bebeklerini taşıyanlar kadar aldırmıyordun." Syf41 Birbirinden bağımsız, tuhaf ve vurucu olmayan ve bir dinamizm taşımayan hikayelerden oluşan bir eser. Hikayelerin üslubu, bölük pörçük olmasa da dağınıkça deftere karalanmış hatırlatma notlarını anımsatıyor. Hemingway'in tarzını bilenler için süprizli birşey yok pek. "İzmir Rıhtımında ve diğer öyküler" bizim ülkemize özel bir başlık seçimi. Hatta bu isim öyküye Hemingway'in sonradan verdiği bir isimdir. Kitaptaki favori hikayem "Kumarbaz, Rahibe ve Radyo" oldu. "Aydınlık ve Temiz Bir Yer" de güzel. Yine de Hemingway'i daha önce okumamış olanların lezzet alabileceğini sanmıyorum ki Hemingway'i okuyup beğenmemiş olanlar hiç vakit kaybetmesinler bile. Çeviri güzel.

İzmir Rıhtımında ve Diğer ÖykülerErnest Hemingway · Epsilon Yayınları · 201193 okunma

·

60 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.