Gönderi

''...yaradılışın yüzünü resmetmeye devam ettim, bağıran ve şarkı söyleyen ve fısıldayan ve ağlaşan ve yiyen ve uyuyan ve uzanan ve ilişkiden sonra kederlenen ve tekrar kalkan ve yeni bir plak koyan ve pencereden bakan ve sokağın uzak bir köşesinde hâlâ tutsak edilmemiş bir şey gören o yaradılış ve yıllar ya da dakikalar sonra onu bulmaya ya da resminde onu esir almaya çalıştı, ve tüm çizdiklerim etten dev bir manzaraya dönüştü, bütün tuvaller uç uca eklendi kemik ve etten kesintisiz bir manzara oldu, boyanın canlılığında seviştiğim uyanmış bir beden, ama sıra gözlerini boyamaya gelince kapandılar, ve onları açık olarak boyadığımda boştular, gözbebeksiz, bir boşluğa bakan, çünkü romantik olanın yerine geçen var oluşun anlamsızlığıydı, ya da onun sırrı, ve eğer gözlerin gerçek ifadesini anlayabilseydim bir yıl boyunca nesnel olmayanın boşaltılmış dünyasında boyayla yakalanamayanı soyut olarak resmetmeye uğraşarak dolaşırken, o son sadeleştirilemez sırrı sözcüklere dökebilirdim,''
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.