Gönderi

Kurtalan Treni’ne Gazel
kurtalan treni’nde unutulan bir kız çocuğu yıllardan kimbilir dokuz yüz kırk üç müdür sürdürür ömrü boyunca başladığı yolculuğu kurtalan treni’ni sanki rüyasında görmüştür kederli bir yağmur içinde bütün camları buğulu yolcuları bakışarak bir vehameti bölüşür gece rampalarında yalnız bir devin soluğu uyku bastırmıştır cıgaralar söndürülmüştür sessiz bir öfkeyle büyür dışarda simsiyah doğu içkiye dalmış bir subay yok bir kadınla öpüşür karısı süheylâ mı hâlâ okşayıp durduğu çünkü beykoz’da bırakmış siirt’te hayat müşküldür vagon penceresinden ayın gözlerinde doğduğu o kız çocuğu sabaha karşı gizlice üşümüştür dudakları masmavi dağ istasyonlarının soğuğu ıslak bir gazetede tobruk nihayet düşmüştür haydarpaşa’dan beri her yolcunun okuduğu niğde’de elma sarılmıştır üstüne çay dökülmüştür nedir tren düdüklerinin çığlık çığlığa sorduğu bir şehri terk ederken susmak bu kadar güç müdür kadere dönüştüren nedir sıradan bir yolculuğu yıllardan attilâ ilhan dokuz yüz kırk üç müdür hani kurtalan treni’nde o kızın unutulduğu yoksa bütün unutulanlar zaten ölmüş müdür
Attila İlhan
Attila İlhan
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.