"Kitapların Sesi" adlı yeni yazım...
Hayat Demek iyilik ve sevgi içinde yaşamaktır diyorsak biz de bu kötü insanlar dünyasından sıyrılıp da gidelim mi? İyi yürekli, saf ve temiz yaşamlara yol alalım mı? Bu hayatın hengamesinden kurtulup da mutlu sonsuza ulaşalım mı?
Saflığın timsali, iyiliğin yalın hali 
Fareler ve İnsanlar 'ın ülkesine gidelim mi?
Sevmenin, sevdanın değer bulduğu ve bir kişiyi sevmek demenin onu sevmek demekten çok öte bir şey olduğunu 
Martin Eden 'dan öğrenelim mi?
Sevip de söyleyememe, sevdiğinden çekinme deyince aklımıza gelen o saf yürekli ama sevince her şeyden 
Genç Werther'in Acıları 'nı yüreğimizde hissedelim mi?
Çocukluğunun yokluğunda, kimsesizliğin içinde kalan Zeze gibi biz de 
Şeker Portakalı 'mızla konuşalım mı?
Yoksa tembel davranıp, hayata müdahale etmeden acımızı, sevincimizi, her şeyimizi bir 
Oblomov 'ca içimizde yaşayalım mı?
Gelmeyecek bir gideni ve gidenin bulunduğu gemiyi düşünüp hep o uzak ülkelere bakarak gelmeyecek 
Beyaz Gemi 'yi düşleyelim mi?
Her şeyden vazgeçip sadece kitaplar dünyasına sığınıp da bir sahil kasabasında küçük ama sıcak 
Kâğıt Ev 'de yaşayalım mı?
Sıkılıp da bırakalım mı her şeyi, gidelim mi bu diyardan ve her gün sonumuzu düşünerek 
Veronika Ölmek İstiyor diye bizde ölelim mi?
Ya da tüm prangalarımızdan kurtulup da farklı olmak isteyelim, yenilik peşinden gidip tıpkı 
Martı Jonathan Livingston gibi zirveleri hedefleyelim mi?
Soruların ardı arkası kesilmez ama cevaplar nerede saklıdır o da bilinmez. Bu yüzden çok okuyarak, daha çok görerek 
İnsan Ne ile Yaşar? sorusuna cevap verelim mi?
Bunları yaparken hiçbir zaman amacı sadece almak olanlardan, kimseye sevgi vermeyen, selamdan bile çekinen 
Cimri 'lerden olmayalım.
Uyanalım, hayata yeniden şekil vererek 
Güneşi Uyandıralım
. Hayatı yeniden anlamlı kılalım, yeniden şekillendirelim tıpkı 
Genç Bir Köy Hekimi gibi. Bu uğurda her şeyimizi harcayıp tüketmeyelim ama 
Kumarbaz misali. Düşmeyelim gözden, elden, ayaktan. Düşmeyelim kimsesizliğin sesinin çok çıktığı 
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
'na. Yoksa bir roman yazılır adımıza ve adına da 
Bir Çöküşün Öyküsü derler.
Hayat devam ettikçe 
Dönüşüm şarttır. Nice kitaplar yazılır, okunur. Bizler de kendi hayatımızı yazalım bir kitaba ve adını da 
Mutlu Olmak İsteyen Adam koyalım. İçerisine hayatımızın en güzel anlarını koyalım tıpkı bir istiridyenin içinden çıkan 
İnci gibi. 
Toprak Ana
'nın bahşettiği her şeyin kıymetini bilerek 
Bu Ülke
'ye hizmet edelim. Bir 
Kitap Hırsızı olalım ama biz kitapları değil içerisindeki düşünceleri çalalım.
İnsan olalım, insan kalalım ve kitabımızı öyle yazalım ama bunun gereğini yaparken de unutmayalım bu kitap 
Huzursuzluğun Kitabı olmasın ve tüm insanlara öğüt veren bir 
Nutuk olsun ve insanlığa şöyle seslensin:
"Yurtta Barış Dünyada Barış."
Savaş ve Barış bir arada olmaz birisini seçelim biz. Tüm 
Suç ve Ceza 'yı da üzerimize alalım. Dünyayı daha yaşanılabilir bir yer kılalım ve yaşamımız boyunca güzel eserler bırakıp güzel yarınlara ulaşmaya çabalayalım.
Yazalım, okuyalım, konuşalım ama her şeyi yaparken de 3 şeyi unutmayalım :
1. Sevgi
2. Saygı
3. Anlayış
...
Ramazan Keleş
Yorum yapmadan geçmeyiniz lütfen...
··
88 görüntüleme
Harika olmuş, elinize sağlık 👍😊😊
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.