İyi ki okudum dediğim kitaplardan.. Tramvay yolculuğumda bana yarenlik etsin diye bu kitabı seçtim ama pek de iyi bir seçim olmadı. Yaklaşık 100 sayfasını tramvayda okudum. Geri kalanı evde tamamladım ve sıcağı sıcağına bu incelemeyi yazıyorum. Neden iyi olmadığı bahsine gelecek olursam.. Özellikle annesiyle ilgili kısımlarda o kadar duygulandım ki gözlerim doldu ama tramvayda olunca ağlayamadım. Eve gelince kalan sayfaları okurken akıttım yaşları, ruhumun derinliklerine hissettim yaşadığı acıları. Kitabın kapağını açıp içindekiler kısmını okuduğunuzda anlıyorsunuz kitabın sizi alıp bir yerlere götüreceğini. Kitaptan hiçbir alıntı yapmadım zira bütün kitabı alıntılamam mümkün değil. İlk bölümlerdeki iç sesini kendiyle hesaplaşmalarını okurken o kadar hak verdim ki.. "Bu da geçer. Bu da geçecek. Bu da geçmeli. Bu da geçsin ya hu!" Hayatla mücadelesinde dibi görmüş ve tekrardan nefes almaya çabalayan bir adamın, sevdiği kadını kendi karanlığına çekmek istemeyerek verdiği mücadele desem kitabı tam anlamıyla ifade edebilmiş olur muyum acaba? Kitabın son sözüyle bitireyim.. "Susuyor olmam, acı çekmediğim anlamına gelmez."

Ve Sen Kuş Olur GidersinTarık Tufan · Profil Yayınları · 20188,9bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.