Balkondayım. Az önce bitti kitabım. Kapağı kapattım. Karşımdaki sandalyeye koydum Hiç Kimse'yi. Konuşmak istedim olmadı. Gözlerim camdan uzağa gitti. Gözlerim, şakaklarım, yanaklarım sızlıyor. Yeniden döndüm Hiç Kimse'ye ama yutkunmak dışında bir şey yapmaya gücüm yok. .
Öğle vakitlerinde saat 2 gibi okumaya başladım. Kapı zili çaldığında 17.30 olan saatin farkına bile varmadığımı ayırt ettim. Evet Arzu'yu az çok yorumları ve cümleleri ile tanıyordum ama bu denli beni koltuğa mıhlayacağını bilemedim. Araya iftar girdi, ayrıldım kitabımdan ama eve döner dönmez işte yukarıdaki sonuç çıktı ortaya.
.
Kitapta İrfan öğretmen çimenlerin güçlü olduğunu, üzerine basılsa bile yemyeşil durabildiklerini söylüyor. Ama bazen çimenlerin yeşil kalmak için savaşması gerektiğini söylemiyor. Savaşın kazananı ile kaybedeni aynı kişi olunca neler yaşanır anlatmıyor. Böyle bir savaşta kazanan ve kaybeden olabilir mi bunu da söylemiyor. Çok düşünüyorum şu an. Çok...
.
Ülkemizde ne çok Çimen, ne çok Hiç Kimse vardır Allah bilir. Arzu, ilk kitabı olmasına rağmen su gibi akan, sakin, berrak, çeken ve bırakmayan cümleleri ile öyle güzel dile getirmiş ki serzenişlerini, insan tüm Çimenler için dünyayı ayağa kaldırmak, bir Leyla olmak istiyor. İstiyor da işte ne yapabiliyor? Bir Çimen hikayesini daha dün geride bırakmışken (evet, ülke gündeminde hemen geride kalıyor bu konular!) bu cümleler beni derinden sarstı.
.
Dilerim ki herkes tanışsın Hiç Kimse ile. Özellikle doktor Leyla ile. Neden bilmem ben onu çok ama çok sevdim. Yüreğine, kalemine sağlık 
Arzu Saçlı daha güzel cümleler ile yorum yapmak isterdim ama yüreğimin soğumasını bile bekleyemedim. Sevgilerimle
.
.
@hunharcaokuyanlarkulubu
.
#kitap #book #okudumbitti #kitapyorumu #booksofbetinönerileri #booksofbetblog #booksofbetinkitapları #okudumokuyun
··
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.