Montana Hastalığı'nı kısaca çok zor bir kitap olarak tanımlayabilirim. Bu zorlukları anlatmadan önce kitabın konusundan bahsedeceğim. İlk bölümde, kitabın arka kapağında anlatıldığı gibi Montano, artık yazmayı bırakan yazarlara dair romanın bitirdikten sonra tek bir cümle bile kuramaz olur. Ona yardım etmek isteyen babası için ise hayat ve edebiyat zaten birbirine karışmıştır. İkinci bölümde okuyucuyu büyük bir sürpriz bekliyor. Kitap artık bir romandan çok günlük ve deneme türlerinin karışımı şeklinde ilerliyor. Kitabın zorluğunun nedenlerinden bahsetmeden önce kitabın çevirisini yapan Seda Ersavcı'ya ve yayınevine çok teşekkür ediyorum. Kitap bu kadar anlaşılması zor iken çevirisinin güzelliği her şeyi daha da kolaylaştırdı. Anlatımın içinde birçok yazar ve eserinin adı geçiyor. Sürekli bir yazarın bir kitabına gönderme var, alıntılar var. Yeni eserler keşfetmek açısından gayet iyi bir özellik ama okuyucu yoruyor. Metne bağlı kalmayı zorlaştırıyor. Hele bir de o yazarı ilk defa duyuyor iseniz daha da karmaşık hale geliyor. Bir yazarın günlüğünden bahsederken o yazarın başka bir yazarla ilgili olan anıları, fikirleri işin içine girince kitap çok zor bir hal alıyor. Aynı zamanda yazarın konudan konuya atlaması, herhangi bir kelimeden başka bir yazara geçmesi kitabı zorlaştırıyor. Kitabı okuyan kişinin bilgi dağarcığının fazla olması kitaptan alınan zevki arttırır. Ama ben kendi halinde klasik bir kitap okurunun bu kadar yazar hakkında bilgi sahibi olacağını zannetmiyorum. Tüm zorluklara rağmen kitabı ancak otuz iki günde bitirdim. Üç yüz küsur sayfalık bir kitap için uzun bir süre oldu. Edebiyat üzerine çok güzel cümleler var altını çizdiğim. Eğer içinizde bir yerde yazar olmak gibi bir tutku varsa bu kitap okuyabilirsiniz. Size çok şey katacaktır. Eğer böyle bir isteğiniz yoksa da bu kitabı okuyup okumamaya karar verirken size yol gösterici olarak kitaptan bir alıntı iletmek istiyorum. 'Ve işin aslı pek çokları bunu bir mecburiyet olarak gördüğü için kitap okuyor, bu insanlar neredeyse Pico köstebeklerinden bile daha tehlikeliler çünkü bariz bir usanç duygusu yayıyorlar; anlaşılan Montaigne'in unutulmaz "Her şeyi zevkle yapıyorum," cümlesini okumamışlar. Montaigne bu cümleyle mecburi okumaların yanlış olduğunu göstermeyi amaçlıyordu. Montaigne şayet bir kitapta zor bir paragrafla karşılaşırsa o kitabı okumayı bırakıyordu.' Kitabı okumak isteyenlere keyifli okumalar. instagram.com/p/BZElq0CBK0d

Montano HastalığıEnrique Vila-Matas · Jaguar Kitap · 201780 okunma

··

169 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nihal