TUTUNABİLİYOR MUYUZ? kitabı bitirdim şükürler olsun. yeri geldi isteksiz okudum yeri geldi sanki bu kitabı okumak için çırpınıyormuşum gibi hissettirdi karmaşık olan ruhum. kitap oldukça hoş lakin bir o kadar da derinlemesine düşündüren kitap. 1970 TRT Roman Ödülü'nü kazanan ilk romanımız Tutunamayanlar... kitap eleştirmenleri neden ise bu kitabı eleştirmekten kaçınmışlardır zamanında. ben inanıyorum ki Oguzcugum'un karmakarışık ve de alışılmadık sayfalar ile mürekkebi buluşturması çoğu insanı kalıp düşüncelerden uzak tutmaya yetti. bence kitabın yapı, içerik ve anlatım çeşitliliği alışılandan farklı ve bu durum okuyucuların da gözüne çarpmakta. Oğuz Atay'a "Tutunamayanlar ile ne yapmak, neyi vermek istediniz?" diye soru yöneten Pakize Kutlu şu yanıtı almıştır ; "Tutunamayanlar ile çok basit bir iş yapmak istedim; insanı anlatmayı düşündüm. Kapalı dünyalar içinde yaşayan yazarların bile bu cümleye hemen isyan edeceğini, “Peki herkes ne yapıyor?” diye öfkeleneceğini bildiğim halde bu basit gerçeği söylemekten kendimi alamıyorum. Ben, kahramanlarımın iplerini istediği gibi oynatarak insanlardan kuklalar yaratan büyük romancıların yeteneklerinden yoksunum. Roman kahramanlarına uygulayacak büyük nazariyelerim, onları peşinden koşturacağım büyük ülkülerim yok. Ya da insanlara, özellikle tutunamayanlara saygım büyük olduğu için, acıyorum onlara; böyle büyük büyük meselelerin makale, inceleme, deneme gibi yazı türlerinin konusu olduğunu sanıyorum." der. bana kalırsa Selim Işık sadece bir insan değil birçok insanın birleşmesidir. Oğuz Atay'ın Ural adlı arkadaşı varmış, Selim'e benzeyen, ondan esinlenerek yazdığı bariz lakin daha önce de dediğim gibi Selim Işık kişiyi değil de bir topluluğun düşüncesini temsil eden bir sembol gibi. aslına bakarsanız kitabı her ne kadar okumuş olsam da net bir fikrim yok. genel olarak intihar eden arkadaşının hayatını merak eden Turgut Özben'i anlatmaktadır. Turgut en son trende görülmüştür. kim bilir belki hâlâ tutunmak için bir sebep arıyor. kitapta çoğu zaman bütün satırların altını çizesim gelir iken bazı zamanlar inanılmaz bir şekilde çekilmez bir hâl de aldı. Dostoyevski seven bir insan olarak Oğuz Atay'ı sevmekte yabancılık çekmedim. Cemal Süreya'nın şu sözü geldi aklıma birden: "... ve bir gün Dostoyevski okudum; o gün bugündür huzurum yok..." aynı şeyi Oğuz Atay- Tutunamayanlar için diyebilirim. sonuç olarak okurken mutlu olacağınız değil de başarıdan nasıl haz alıyor iseniz tutunamamaktan da o kadar haz alabileceğiniz bir seviyeye ulaşacaksınız. bu durum size ne kadar haz verir orası muamma... kitaba 10.06.2017 tarihinde başladım.

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202062,4bin okunma

·

16 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

anagnostismona