Atsız'ın okuduğum üçüncü kitabı ve sanırım içlerinden bana en çok dokunan ve aynı zamanda belli kısımları beni rahatsız eden bir kitaptı. Bu kitap aslında eleştiri ve Çanakkale destanını ufak çaplı anlatan bir kitap. Atsız bu kitabı Çanakkale savaşının 15 yıl ardından Çanakkale'ye yaptığı ziyaret sonrasında yazıyor ve bu kutsal topraklar için şehit olan Mehmetlerimize yapılan saygısızlığı dile getiriyor. Fransızlar, ingilizler için savaş sonrasında yapılan anıt mezarlarının yanında kendi şehit mezarlarımızın bir harabe gibi durmasına haklı olarak isyan etmiştir bu kitapta. Çanakkale'nin yabancı ülkelerden binlerce kişi tarafından ziyaret edilmesi ,şehitlerine şükranlar sunarken biz Türklerin sanki onlar hiç bu topraklar için canlarını feda etmemiş gibi umursamazlığına bir çığlık olarak yazmıştı. Beni rahatsız eden kısmı ise okuduğum diğer kitaplarına göre Atsız bu kitabında Türkçülük düşüncesini biraz ırkçılığa doğru götürmesiydi.