Gönderi
“Hikayeler gölgelerden spot ışığına çıkar. Ve sahnede bizim güçsüzlüğümüzün dramı sunulsa da, gölgeler gücümüzün sırlarını içerir. Bu kitap, gölgelerin, içinde umut barındıran karanlığın kitabı.”
.
Her gün gözlerinizi başka bir evrende açmak isteyecek kadar kötü şeyler oluyor. İçinize çektiğiniz hava kirleniyor, içtiğiniz su azalıyor, canlılar tükeniyor, bastığınız toprak ayaklarınızın altından kayıyor.
Ve bunu ‘biz’ yapıyoruz. Hep birlikte.
Kalplerindeki irini akıtan insanlar olarak yapıyoruz.
Eylemlerimiz kadar eylemsizliklerimizle de bir tuğla koyuyoruz yuvamızla aramıza. Ve eğer süper güçleriniz yoksa; bu elimizdeki dünya bizi kabul eden tek yuva.
.
Karamsar olmak için binlerce sebep var.
Buna rağmen, tüm duvarlar yıkılabilir. Berlin’i hatırlayın, Tiananmen’i..Her gün, ufak adımlarıyla kelebek etkisi yaratan on binleri anımsayın.
Sadece ‘umut’ var geriye kalan.
.
Rebecca Solnit tüm susuşlara, göz yumuşlara karşı koyan bir ses. Bariyerleri olmaksızın. Adanmışlıkla.
Diline yansıyan her renk, geçtiği yolların tozlarına rağmen parıldıyor. Umut derken bir ütopyadan değil; kendi yaşamındaki umuttan bahsetiyor. Özellikle Irak savaşının yarattığı o endişe sonucu, bir şeyler karalıyor Solnit.. Elden ele dolaşıyor yazdıkları. Daha sonra büyüyor yazılanlar. Yol arkadaşlarından, yolunu açan büyük insanlardan alıntılar ekliyor.
Kişisel gelişim değil ‘kitlesel’ gelişim için başucu kitabı olabilecek ‘Karanlıktaki Umut’u kaleme alıyor.
.
Yazar ile ‘yakındaki uzak’ ile tanışıp; öyle sevmiştim ki.. 4 yıl geçmiş o kitabını okuyalı..Hala anımsadıkça gülümserim..
.
Karanlıktaki umut’un çevirisi Şeyda Öztürk’e ait. Bu çeviriyi okumak büyük keyifti. Devrik cümlelerin güzelliği örneğin..
Nazlım Dumlu ise kapak çalışmasıyla o ‘umut’u somutlaştırıp; iç ısıtıyor.
·
290 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.