Gönderi

kenar mahallede insanı çeken nedir bir çayın sohbetiyle buğulanmış düşe akşamüstü, bahçenin serinliğinde kaç kez tutulan bir dilektir kim bilir: “evim olsun, başka bir şey istemem” baba döner işten, kurulur sofra sıcak ekmek kokusu ve sessizlik çocuğunun saçında gezinen, annenin çamaşırdan kalma eli, sonra dokunur erkeğinin eline: “yarın kira ödenecek, un almaya da yok para” duvarda hane halkına gülümseyen yüzü matemle kapatılmış oğul sanki kendisini anlatır gibi eski bir gazete kupürüyle: “dur emrine uymadı, vuruldu” bir geziydi bu şiir, yıllar önceye şuramda yeşerterek tuttuğum çıkarıp oradan bakarım kendime: “bakışarak, kim anlaşabilir bizim kadar? ” Rahmi Emeç
·
2 görüntüleme
Ipek