Düşünce ve Duygu Yoksunu Bir Yazar
İran'daki erken çocukluk dönemlerinden Hollanda'daki yazarlığına kadar geçen süreçte anılarını kaleme alan İranlı - Hollandalı yazar Kader Abdolah, çocukluk ve gençlik dönemlerinde ülkesinde muhtelif devrimlere ve siyasi çatışmalara şahit olmuş, üniversite okuduğu dönemde edebiyata ve felsefeye merak salmış, sosyalizme ilgi duymuş ve bu ilgi doğrultusunda bazı yeraltı faaliyetlerinde bulunmuş, ne var ki işler iyiden iyiye sarpa sarınca ülkesinden kaçmak durumunda kalmış. Kaçış sürecinde Hollanda'ya iltica etmeden önce bir süre Türkiye'de kalmak durumundaymış. Bu noktada ise ben nacizane okuyucunun eleştirileri başlıyormuş; şimdi efendim, kitabın başlarında kendi ülkesinin güzelliklerini anlata anlata bitiremeyen yazar, neden sonra ülkesindeki kaotik ortamdan kaçıp geldiği ülkemizi kötüleme misyonuna giriyor. Ülkemiz hakkında anlattıklarının uydurma olduğu öylesine somut ki yazar, samimiyetsizliğini ancak bu kadar deşifre edebilirdi. Sonra efendim, adamımız bir şekilde Hollanda'ya iltica edebildikten ve burada yakayı paçayı düzeltdikten sonra, okura sunduğu sudan sebeplerle kendi anadilini - Farsça'yı hiçe sayıp Hollanda dilinde yazabilmek uğruna verdiği mücadeleler aslında yazarı okuru karşısında ne kadar küçültüyor yani küçültmeli,öyle değil mi? Adamın iltica eden bir diğer Farsi arkadaşı ise orada okuyup doktor olduktan sonra saçlarını sarıya boyatıp siyah saçlarını babasının evinde bıraktığını söylüyor. Kitapta sonra sonra yazar, Hollanda'yı öve öve bitiremiyor; buradaki rahat yaşam, güzel imkanlar falan... Bu kitabındaki anılarında sık sık yazar olabilme hayalini anlatan yazar, önceki paragraflarda iddia ettiği gibi bir sosyalistse eğer ve övmekten geri kalmadığı Hollanda'daki bu rahat yaşamın ve zengliğin kaynağında global bir kapitalist sömürünün olduğunu göremiyorsa eğer, adamımız duygudan ve düşünceden çok çok uzaktadır. Bu cenabet haliyle hiçbir zaman bir gerçek bir yazar olmamıştır ve olmayacaktır da. Kitaplarının basılması ve çevrilmesiyle ve okunmasıyla sadece kendini yazar zannedecektir ve korkarım çoğu okuyucu da bu adamı öyle zannedecektir.
Adamımız anılarını yazarken mücadelenin ne bileyim başarının tasvirini yapacağını düşünüyordu herhalde. Yaptığı tek şey kendi kendini küçültmek - aşağılamak olmuş...
Güzel kitaplar okumanız dileğiyle...
