Odaklanmış bir şekilde kitap okuyorum. Sözgelimi su içmeye kalkıyorum, mutfağa gidene kadar on saniyede ne düşünüyorsam, oturup suyu içerken her nereye bakıyorsam, odaya dönene kadar neler geçiyorsa aklımdan, tekrar okumaya başladığımda bir şeyler eksilmiş oluyor. Kitabı daha yavaş okuyorum, idrakım ağırlaşıyor; kitabı açık bir şekilde ters çevirip bırakıyorum yanıma.
Tavana bakıyorum. Tavan, mutluyken nasıl seyirlik görünüyorsa gözüme, bu anlarda o kadar ağır çöküyor üstüme.
··
1 görüntüleme
Yüreğimden bir şeyler eksildi sanki okurken..
Boşluk gördükçe karşımda, kendimdeki parçalardan tamamlamak için eksiltiyorum bir yanımı. Hay Allah! kopardığım yanım karşındakine de uymadı.. geri de koyamıyorum ki yabancılaşmış.. eksiliyorum merhametimle.. şimdi bir yandan izlerken bende tavanı, rengim soluyor, bulanıklaşıyor bakışım, gözlerim de tavana yakışmış.. gülümsememi düşürmeseydim eğer, bu işe kocaman bir tebessüm kondururdum..
Boşa koyup dolduramadığın, doluya koyup aldıramadığın o.
Sevgiyle bakıyorum kopmuş, başı boş kalan o parçaya. Alıp bağrıma basayım, diyorum. Bassam bağrıma, ama, ağır gelir, korkuyorum. Oturup izliyorum, yalnız, mahzun duruşunu.
Yalnız ve mahzun duruşunu..
4 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.