Eskilerin zekası hastalıkların, kilometrelerin ve tohumların ustasıydı, mucizeleri sıradanlaştırmışlardı ama tek bir şeyin ustası değildiler o da insanların kalbindeki açlık, evet daha fazlası için açlık...
Daha çok alet, daha çok yiyecek, daha yüksek hızlar, daha uzun hayatlar, daha kolay hayatlar, daha çok güç...
Bütün dünya çok büyük ama Eskilerin gökleri yırtıp denizleri kaynatmasına, toprağı delirmiş atomlarla zehirlemelerine ve çürük tohumları kullanmakta inat ettikleri için yeni hastalıkların üremesine, bebeciklerin ucube doğmasına sebep olan "açlık" için yeterince büyük değil.
Çöküş önce yavaş yavaş başladı, sonra şehirler birden barbar kabilelere dönüştü, Medeniyet Günleri sona erdi, geriye bir tek medeniyetin son közlerinin parladığı tek tük yerler kaldı...
Sayfa 349Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.