Birçok şeyi anlamadığım gibi
Kendimi de anlamadım aslında.
Çürüyordu saçlarımız oysa
Biz döküldüğünü sanırken
Eskiyordu organlarımız birer birer
Ölüyorum ölüyorsun ölüyor.
Şimdiki zaman çekiminde ölemiyor da insan.
Oysa yaşadığımızı sanırken
Sokaklarda tabutsuz bizdik dolaşan.
Karamsarlık ve umutsuzluk
Boğarken içimizdeki ümidi
Yok yere kandırmayalım kendimizi.
Hiçbir şey güzel olmayacak!
Her şey daha da kötü olacak.
Kötüyüm, kötüsün, kötü.
Ve aslında en kötüsü,
İnsanlar kötüler...
Sen de, ben de
Başkalarının kötüsüyüz.
Kötüyüm!
Herkesten daha kötüyüm
Ama kimse benden daha iyi değil.
Kötüsün!
Maskelerimizi çıkarsak birbirimizin yüzüne bakamayız bile.
Çektiği aşk acısını
Dünyanın en büyük acısı sanan
Aciz insan,
Öyle acılar var ki
Utanırsın yaşadığından.
İnsanlar, dinler gibi yaptığı için
Susmayı seçtin.
İçinde kalanları anlatamadıkça büyüdü anların
Sen yaşlanırken büyüyen anların
Koptu senden birer birer.
Ve yoruldun.
Yoruldun mutlu görünmekten,
Yoruldun gülmekten,
Ağlayamamaktan yoruldun.