Başlangıçtan itibâren rahatlıkla içine çeken, İran’ın tarihsel sürecinin, toplumsal sorunlarının, ahlâk ve kültür anlayışlarının, kadın’a bakışlarının ve kadın odaklı problemlerinin Türkiye’ninkine ne kadar benzediğini görüp şaşıracağınız, siyasetten bahsederken bile çok sıkmayan, akıp giden bir İran romanı.
Fakat bazı yerlerde neden böyle saçmalıkları okumaya vaktimi ayırıyorum diyebileceğiniz hassas noktalar da var dini anlamda ama tam zıttı bir pencereden de bakıp karşı tarafı da eleştirdiği yerler olduğunda da şaşırdım. Kimi zaman sekülerizmi, kimi zaman dindarlığı eleştirdiği gibi çok büyük bir bölümünde ortadoğunun makus kaderi ‘petrol sömürüsü’ çevresinde şekillenmiş olaylar.
Edebi anlamda bir kazanımı olmasa da çevirisi çok iyiydi bence.
Okurken zorlanmıyorsunuz, akıcı, düzgün cümleler.
Yalnızca son 100 sayfa beni inanılmaz boğduğu, gereksiz uzatıldığı ve saçma sapan bağlandığı için puanı oradan kırdım.
İlginç bir romandı, tavsiye ederim bilhassa komşuların siyasetleri, tarihsel süreçlerine dair okumalar yapmak isteyen, İran’ın ve 1900-1979 arası dönemini merak edenler roman hâlinde okuyabilir.
